ورزش به وقت فرشتگان روی زمین

ساعت نزدیک 10 صبح باران شروع شد، آسمان بوی بهشتی خود را در آسمان سنندج پخش کرده بود تا زیبایی امروز را چند برابر کند، مادران و پدران، فرشته هایشان را به سالن آوردند یکی بر روی ویلچر و یکی دیگر در آغوش و یکی دیگر تنها.

- همه آمده بودند، از زن و مرد، جوان و نوجوان، ورزشکار و غیر ورزشکار کنار هم نشسته بودند، فارغ از هر تفکری، با یک نگاه، با یک قلب و با یک نیت، آمده بودند تا در کنار کسانی قرار بگیرند که به آن ها بگویند شما هم متعلق به این جامعه هستید و شما تنها نیستید و شما تنها فرشتگان روی زمین هستید.

صبح پنجشنبه 11 آذر ماه هوای خزانی پاییز کم کم نوید فصل سرما را می داد ابرها تیره بودند و آسمان کردستان تاریک شده بود، انگار می خواستند اشک بریزند، روز خوبی بود بوی باران را حس میکردم و انگار مه و خورشید و فلک همه آماده بودند تا روزی خوش را برای ورزشکاران رقم بزنند.

ورزشکاران را گفتم، آری افرادی که هر هفته در پنج شنبه های مهربانی کنار هم جمع می شوند تا در آغوش جامعه خود را نشان بدهند، امروز سوای آن هفته های دیگر بود چون فراخوان بزرگی در سنندج انتشار یافته بود تا اینبار در خلوت پیشکسوتان ورزش، قهرمانان و مسئولین حضور پیدا کنند و به آن ها نوید و امید بدهند.