اُرُسی هنری در حال منسوخ شدن/ رنگین کمانی از زیبایی در قلب درب و پنجره های قدیمی

محقق و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ شهر نراق می گوید: ارسی سازی از هنرهایی است که به علت ورود درهای فلزی و چوبی صنعتی رو به فراموشی گذاشته و هنرمندان ارسی ساز حرفه خویش را از دست دادند.

- خبرگزاری فارس ـ نراق؛ نراق بخشی از شهرستان دلیجان در استان مرکزی همچنان به رسم قدیم در چند مکان از دربهای چوبی و ارسی استفاده می شود.

   اُرُسی چیست؟ ارسی گونه ای در چوبی و شبکه دار کشویی است که به جای گشتن روی پاشنه گرد، به صورت عمودی بالا و پایین رفته و باز و بسته می شود.

این درها در قسمت بالا، دارای یک محفظه دو جداره هستند و زمانی که لنگه های ارسی بالا کشیده می شوند در میان جداره ها پنهان می شود تا منظره نامناسبی را به اتاق ندهد.

در قدیم چیزی به نام در کرکره ای وجود نداشت و همه درها از چوب ساخته می شد که ارسی نمونه ای آن بود و کار همان درهای کرکره ای امروزی را انجام می داد.

بلندای ارسی از کف تا آسمانه(سقف) بود و عمدتا درگاه آن رو به حیاط باز می شدند و مستطیل شکل بودند.

بدنه ارسی با چوب به شیوه منبت کاری و مشبک(گره چینی) و نقش های متنوع هندسی ساخته می شود و سپس درون شبکه های چوبی شیشه های رنگی به رنگ های زرد، سبز، قرمز و آبی کار گذاشته می شود، ارسی ها معمولا از 1 تا 6 لنگه ساخته می شوند.