نبود «گِل رُس» در شهر جهانی سفال

لالجین، شهر جهانی سفال یکی از قطب ‎های گردشگری استان همدان است، اساساً این شهر به علت وجود خاک مرغوب درزمینه ساخت سفال، کارگاه های سفالگری را در خود جای داده که در سال 95 به عنوان شهر سفال ایران ثبت جهانی شد.

- سفالگری برای مردمان این خطه یک شغل برای امرار معاش و گذران زندگی محسوب می شود به طوریکه امروزه بخش اعظمی از جمعیت لالجین در کارگاه ­های خانگی به شیوه سنتی به ساخت انواع ظروف سفالین کاربردی و تزیینی مشغول هستند و این هنر سبب ­ساز شکوفایی منطقه از منظر گردشگری و به تبع آن رشد اقتصادی شهر و استان شده است.

در مقطعی سفالگران لالجینی از ورود سفال های چینی به فروشگاه های این شهر گلایه مند بودند و ابرازنگرانی داشتند که با ورود مسئولان در زمینه ممنوعیت ورود کالاهای چینی به این شهر تاحدودی این نگرانی برطرف شد اما در این روزها کرونایی، افزایش هزینه های تولید و نبود گل مناسب سفال دغدغه اصلی سفالگران لالجینی شده است به طوریکه با کاهش مسافران در این شهر جهانی بسیاری از سفال ها در فروشگاه های سفال خاک می خورد و سفالگران هم تولیدات خود را به صورت خام به سایر نقاط ارسال می کنند.

فقط 10 درصد سفال لالجین در این شهر رنگ و لعاب می شود یک سفالگر لالجینی در گفت وگو با ایسنا، با بیان اینکه فقط 10 درصد از سفال تولیدی شهر لالجین در لالجین رنگ