دماسنج کج نما

در ماه‌های اخیر که نرخ ارز افزایش قابل‌ملاحظه‌ای را تجربه کرده نگرانی در مورد آینده اقتصاد ایران نه تنها در میان فعالان اقتصادی و سیاست‌گذاران بلکه در میان مردم نیز گسترش یافته است.

در نگاه عمومی، نرخ ارز شاخصی شده که تحولات اقتصاد بر حسب آن سنجیده می‌شود.

به همین دلیل وقتی که نرخ ارز ثبات دارد توده مردم و سیاست‌گذاران احساس آرامش می‌کنند و وقتی که نرخ ارز بی‌ثبات می‌شود بی‌قراری را می‌توان در چشم‌های همگان مشاهده کرد.

اما و صد، اما که این شاخص تا حدودی فریبنده است و وضعیت واقعی اقتصاد را به درستی نشان نمی‌دهد.

کافی است به سال 1397 برگردیم که با شروع تحریم‌ها نرخ ارز از 3 هزار تومان به 18 هزار تومان افزایش یافت.

نکته جالب توجه وضعیت جامعه در سه ماه اول سال 1397 بود.

وقتی نرخ ارز از 6 هزار تومان رد شد بسیاری از افراد تصور می‌کردند که خیمه اقتصاد کنده شده و شیرازه امور پاشیده و سازه اقتصاد بر سر مردم عزیزمان خراب خواهد شد.

وقتی آمار‌های سه ماه اول منتشر شد، مشخص شد که اتفاقا بخش واقعی اقتصاد رشد داشته است و بر خلاف تصور عمومی وضعیت بخش واقعی اقتصاد مناسب بود.

نکته جالب توجه این بود که در آن مقطع کشور چنان با انبوه درآمد‌های نفتی مواجه بود که دولت اعلام کرد به هر کس که بخواهد به هر میزان سخاوت�