«زبان عربی» چه تغییر مهمی در «زبان فارسی» ایجاد کرده؟

باوری عمومی وجود دارد که کلمات عربی که بعد واقعه تاریخی ورود اسلام به ایران وارد زبان فارسی شده‌‌اند، این زبان را به نابودی کشانده‌اند.

باورمندان به این گزاره معتقدند برای نجات زبان فارسی از این آفت باید به سراغ کلمات سره فارسی رفت و مثل یکی دو استاد معروف زبان فارسی حتی در گفت‌وگوهای روزمره هم تنها از واژه‌های سره و پاک پارسی بهره برد.

این گروه شاهنامه را به عنوان یکی از بزرگترین مراجع فارسی عاری از واژه‌های عربی می‌دانند و رویای‌شان این است که روزی تنها واژه‌های سره فارسی در منظومه زبانی ایرانی‌ها جای داشته باشد و سایر کلمات دخیل از ساحت این زبان رخت بربندند.

اما حتی اگر این ادعا که شاهنامه عاری از کلمات دخیل عربی است درست هم باشد چگونه است که ما، علاقه‌مندان به زبان فارسی، هم از خواندن شاهنامه لذت می‌بریم و هم از گلستان و بوستان سعدی یا سایر متون کهن فارسی که با کلمات دخیل عربی آمیخته شده‌اند؟ اصلا کاری که ورود اسلام به ایران با زبان فارسی کرد تنها وارد کردن چند کلمه عربی و عمومی کردن آن بود یا رویداد دیگری در زبان فارسی رخ داده است؟ قاسم هاشمی‌نژاد در پیشگفتا «کتاب ایّوب» سه صفحه آموختنی درباره زبان فارسی و فارسی نویسی دارد.