علی(ع) پرچمدار عدالت و خورشید تابان حقیقت

کعبه را اما شوری دیگر است.

گویی فرشتگان در تدارک میلاد خجسته ای پایکوبان ،بال های خود را فرش قدم های کودکی کرده اند که حیات عقل را به مدد چراغ عرفان تا ابدیت روشن خواهد نمود ، بدین سان دیوارهای کعبه پیش پای بانوی دردآشنا سینه خضوع فراخ نمود و فاطمه را در میان خویش بر گرفت تا میهمان جلیله بر خوان کرم الهی به ضیافت بنشیند و فرزند جمیل خویش را بر پرنیان بهشتی بر زمین نهد.

کعبه آنجا که نخستین رحمت آسمانی در خزانه صدرش نهفته است ، به اشارت یمان رحمانی ، دحو الارض پدیدآیی اش، یسار انکار را در هم شکسته ، اینک در سی امین سال عام الفیل ،نخستین آوای توحید در چهارگوش حصارش از زبان نوزادی بر می خیزد که ،سیف الله الاعظم است.

آری علی (ع) آن رادمرد میدان های شرافت و شجاعت،آن بزرگ مکتب دار شریعت که جغرافیای جهان با همه وسعت و عظمتش، پیش حصین دیوارهای گلی خانه محقرش،کلوخی بیش نمی ارزد و خزانه خرد پیش کان معرفتش، جبین بر خاک خضوع می ساید متولد می شود.

علی(ع) آن چشمه فیاض سخاوت و خورشید درخشان امامت که ولایتش دلالت فیض ربّانی است و عدالتش نمود صدق دیّانی ، علی(ع) آن شیرِ آوردگاه رزم که چون شمشیر از نیام برکشد،بیداد را جرات قداره نماند و آن سالک طریق حق که چون پیشانی عبودیت بر خاک بندگی نهد،هیچ عابدی بر او پیشی نگیرد.