معلمی و قصه های فداکاری که پایانی ندارد

قصه فداکاری معلمان قصه ای است که هیچ گاه پایانی برای آن نیست.

- ایسنا/زنجان قصه فداکاری معلمان قصه ای است که هیچ گاه پایانی برای آن نیست.

نامش معلم است، اما گاهی آتش نشان می شود و دانش آموزش را از دل آتش بیرون می کشد، گاهی ناجی می شود و کبدش را اهدا می کند، گاهی مادر می شود و سنگ و صبور، گاهی هم پدر و می شود و پشت و پناه و هزاران گاهی های ناگفته.

او فقط نامش معلم است، اما در اصل، نور علم و دانایی را بر تارک جسم و روح انسان می تاباند و او را از گمراهی ها به سوی نور هدایت می کند به طوری که می توان گفت رسالت پیامبرگونه دارد، پس معلم را باید به وسعت نامش سپاس گفت همان نامی که چهار حرف بیشتر ندارد، اما کشیدن هر حرف و صدایش زمانی به وسعت تاریخ نیاز دارد.

تعلیم و تعلم از شئون الهی است و خداوند این موهبت را به پیامبران و اولیای پاک خویش ارزانی کرده است تا مسیر هدایت را به بشر بیاموزند، نقش معلم در جامعه مانند نقش انبیاست و همان طور که امام خمینی (ره) گفت، معلمی شغل انبیاست، چون معلمان در راهی حرکت می کنند که برترین انسان های تاریخ بشریت، آن راه را رفته اند و بر اوج جان ها خط دانش و ایمان می نگارند و در ضمیر پاک دانش آموزان نقش فطرت را برجسته تر می سازند و با کاشتن بذر عفاف و صداقت عفاف و صداقت تعهد در دل ها ارزش فوق مادی می آفریند.