سیاره مشتری ممکن است عامل وجود ماه زمین باشد

ناپایداری سیاره های بزرگ که باعث جابه جایی مشتری شد، همزمان با شکل گیری ماه زمین رخ داد.

آیا ممکن است این دو رویداد به یکدیگر ربط داشته باشند؟ - در اوایل شکل گیری منظومه شمسی، زمانی بین 60 تا 100 میلیون سال پس از تولد خورشید، ظاهرا رویدادی موسوم به ناپایداری سیاره های بزرگ به هرج و مرج در میان سیاره ها منجر و موجب شد تا غول های گازی جابه جا و در مدارهای فعلی خود ساکن شدند.

به گزارش سایت قطره و به نقل اززومیت، دانشمندان معتقدند سیاره های مهاجر به ویژه سیاره مشتری احتمالا با از بین بردن ثبات مداری پیش سیاره ای در ابعاد مریخ موسوم به تیا، زمینه ساز شکل گیری ماه شده اند.

این ناپایداری عامل برخورد تیا با زمین بوده است.

در نتیجه ی این برخورد قطعاتی از زمین به داخل فضا پرتاب شدند و به مرور ماه را تشکیل دادند.

به لطف پژوهش های مرتبط با ترکیب و موقعیت انواع مختلف سیارک ها و دنباله دارها، دانشمندان می دانند که رویداد فاجعه بار یادشده در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است.

با این حال هنوز معماهای زیادی درباره ی این دوره وجود دارد.

بر اساس نظریه ناپایداری سیاره بزرگ، سیاره های غول پیکر مثل مشتری در اوایل حیات منظومه شمسی جابه جا شدند.

برای مثال دانشمندان می دانند اجرام امروزی منظومه ی شمسی به ویژه زمین، از دیسک گاز و غبار اطراف خورشید شکل گرفته اند.