برج بابل، برج سکوت؛ جستاری در ستایش سکوت و تنهایی

همین که کتاب را باز می کنیم دیگر راه فراری نیست.

بعدش ما را غرق سکوت می کند و برایش سه نقطه می گذارد… ده ها سه نقطه در هر صفحه… «سه نقطه های بیشتر»؛ - همین که کتاب را باز می کنیم دیگر راه فراری نیست.

بعدش ما را غرق سکوت می کند و برایش سه نقطه می گذارد… ده ها سه نقطه در هر صفحه… سه نقطه های بیشتر ؛ پر از سخاوت و البته خشم و نفرت.

ما فرزندانِ نفرینْ چیزی داریم که نیاکان افسانه ای مان حتی نزدیکش هم نشدند: سخاوت.

ما از جایی به بعد، تنهاییِ پس از نفرین را پذیرفتیم.

به سکوت گشوده شدیم.

حتی اگر در اعماق ذهن مان از آن وحشت داشته باشیم.

دوباره تنها شدیم.

این اولین جمله ی مرگ قسطی است.

این جمله را راوی تنهای رمان وقتی می گوید که در پایان روزی طوفانی در خانه اش نشسته و خبر مرگ سرایدارش را به ما می دهد.

سلین درست در جمله ی اول رمان قطورش سیاه چاله می سازد.

همین که کتاب را باز می کنیم دیگر راه فراری نیست.

بعدش ما را غرق سکوت می کند و برایش سه نقطه می گذارد… ده ها سه نقطه در هر صفحه… سه نقطه های بیشتر ؛ پر از سخاوت و البته خشم و نفرت.

طبقه ی اول برای نخستین کسی که سکوت کرد چهل روز بعد، طوفان آرام گرفت.

عذاب پایان یافته بود.

اما بازماندگان طوفان در دریاها سرگردان بودند.