نوروز؛ مبنای جدید هنجارسازی در روابط بین الملل

نگاه به نوروز نباید و نمی تواند یک نگاه محدود، بسته و ملی باشد؛ برای جمهوری اسلامی ایران که داعیه های تمدنی دارد و همواره در صدد شکل دادن به یک نظم منطقه ای بومی و درون گرا (بدون مداخله قدرتهای بیگانه) بوده است؛ - پایگاه خبری جماران؛ در عصر حاضر نوع دوستی، مدارا و ارزش های اخلاقی و انسانی به یکی از حلقه های مفقوده جدی در زیست بین المللی و مناسبات انسانی، تبدیل شده است.

در شرایطی که قدرت های بزرگ در شعار و عمل اولویت را به کشورهای خود می دهند ، امنیت، رفاه و ثبات را تنها برای مردم خود می خواهند و بی توجه به ارزشها و خواست ملتهای دیگر، بر طبل منافع ملی خودخواهانه می کوبند، به نظر می رسد جامعه بین المللی به بیش از هر زمان دیگری محتاج یک ترمیم اخلاقی و معنوی است.

در واقع ملت های جهان نیازمند یک ابرالگوی فرهنگی هستند که در آن حرفی از خودخواهی، خودبینی صرف و لزوم خودیاری نباشد و به جهان رنگ و لعاب اخلاقی تر و انسانی تر بدهد.

بر این اساس با جرأت می توان گفت آیین نوروز به واسطه ارتباط مستقیم با طبیعت و حیات و ویژگی های عام انسانی و جهانی خود از این پتانسیل برخوردار است و می تواند به یک عامل فرهنگی اثرگذار در عرصه روابط بین الملل تبدیل شود.