نوروز آمد؛ روزگار ما کی نو می شود؟

می دانم که تن جامعه زخمی است و دیگر نمی توان با صدای بلند خندید و پایکوبی کرد و دغدغه ای برای حال و آینده نداشت؛ اما نوروز آمده است و به احترام پیام نوروز باید تلاش برای دگرگونی را از نو آغاز کرد و در برابر زشتی ها و سختی ها از خود مقاومت نشان داد.

- عصر ایران؛ سجاد بهزادی - نو شدن روزگار که به گذر زمان نیست.

می شود سال تازه گردد اما روزگار سیاه بخت بماند.

می شود صحرا به گل و سبزه آراسته گردد، اما رخسار یک جامعه همچنان زردتر از همیشه بماند.

می شود به قول منوچهر آتشی، شاعر پر آوازه جنوب بهار آید و پیرهن بیشه نو شود .

اما به خاطر فقر، جامعه در صف طولانی لقمه ای گوشت ونان باشد.

با این اوصاف پس روز ما کی نو می شود و نوروز واقعی برای جامعه کی پدیدار می گردد؟   نوروز آغاز رستاخیز طبیعت است.

نوروز امید دوباره زیستن است و جامعه می خواهد هم گام با طبیعت روزگار خود را نو کند و بر سر یک سفره بنشیند.

اما فاصله طبقاتی در جامعه ایران در سالی که گذشته بیش تر و بیش تر شد.

طبقه متوسط نحیف تر شد و سفره ها برای عده اندکی رنگین تر و برای بیش تر جامعه تهی تر گشت.

    کاش در سال جدید همه سر یک سفره می نشستیم و سبک زندگی فردی و جمعی همه ایرانیان تغییر می کرد.