سلام بر تو ای پیام برِ قوم خون آلود | سلام بر تو که اهل ترین

سلام بر تو که اهل ترین اهل از اهالی سلامی.

سلام بر تو که باد، عطر دل کش رسالتت را از شانه های مکه تا سینه اروپا کشانده و حلاوت معجزه آیه های قرآن ات، لب های خشکِ به کام چسبیده را شیرین ساخته.

سلام بر تو از موطن سلمان فارسی؛ از ایران؛ از اینجا که یک جهان در برابرش سینه سپر کرده به جرم سنگ تو و آل علی (ع) را به سینه زدن.

می دانی ما را به چه نامی می خوانند؟ می دانی.

می دانی.

ما سنگ خورده ترین قوم جهانیم یا رسول الله (ص)! آن ته تغاری تاریخ انبیا که نوادگان صد و بیست و چهار هزار پیامبر، ما را به خون بسته اند! صورت هایمان سرخ شده از سیلی.

خسته ایم از ایستادن.

پلک هایمان سنگین شده است؛ انگار که با خون دلِ یتیمان فلسطین روی پلک هایمان سایه کشیده اند.

برای عید مبارکی آمده بودیم اما دست ازپا درازتر توی خودمان فرو رفته ایم.

کدام عید وقتی که زخم های غزه روی قلب هایمان خط کشیده؟ خط رنج.

خط درد.

و خط تنهایی ای به عمق وحشت آن جنین هشت و نیم ماهه که از شکم مادری مسلمان اما جان داده زیر آوار های موشکی صهیونیستی به دنیایی آمده که هیچ خویشاوندی در آن منتظرش نیست.

صبر هم حدی دارد ای حبیب الله.

نمی خواهی برای آزادی ما اسیرانِ در خاک جاهلیت، دست به دعا بلند کنی؟ شیطان با دست قوم و خویشش دارد به شرافت مسلمانان دست درازی می کند! دارد به ما نیشخند می زند! �