قندی که شیرینی اش، ملال آور است و تلخ

مهرآسا جانعلی پور  همیشه احساس می کنم تشنمه و زبونم خشک میشه، درست مثل وقتی که روزه می گرفتیم.

کف پاهام گزگز می کنه و گاهی تکرر ادرار اعصابم رو به هم می ریزه.

خدانکنه جایی از بدنم زخم بشه.

آنقدر دیر ترمیم می شه که مجبورم کلی دارو مصرف کنم تا عفونت نکنه.

 از آشناهای دورمون بود.

35 سالشه.

چندسالی هست که دیابت اذیتش می کنه و زندگیش رو مختل کرده.

همین جور که باهام حرف می زنه گاهی یه دستی هم به پای چپش می کشه.

شنیده بودم که به خاطر دیابت مجبور شدن پای چپش رو قطع کنن و با آهی که از ته دلش کشید، متوجه شدم شنیده هام درست بود.

به ساعتی که روی دیوار بود نگاهی کرد و چرخ های صندلی چرخ دارش رو به طرف آشپزخانه هل داد.

وقت داروهاش بود، خانم نرگس.

ت خانه دار بود و گاهی برای کمک به امرار معاش خانواده کار هم می کرد.

از شالیزار و درو بگیر تا کندن مرکبات و کار در سورتینگ.

الان یک سالی هست که به قول خودش خونه نشین شده و به خاطر بیماری دیابت یکی از پاهاش رو قطع کردن.

  طرح ملی سنجش سلامت *بیماری خاموشی به نام دیابت دیابت، بیماری خاموش و خطرناک.

به قدری خطرناک که اگر به موقع پیشگیری و یا درمان نشود می تواند زبانم لال، فرد را راهی دیار باقی کند.