در جست وجوی اقتدار تمدنی ایران

از ابتدای قرن سیزدهم هجری شمسی آفتاب عظمت تمدنی ایران رو به غروب نهاد و متأسفانه دو سلسله حاکم بر این سرزمین، یعنی قاجار و پهلوی، نه تن ها در مقابل تحمیل انحطاط تمدنی مقاومتی نکردند، - بلکه خود به نحوی شتاب دهنده این افول تمدنی و تاریخی نیز بودند.

فارس پلاس؛ محمدجواد اخوان در یادداشتی نوشت: یکی از ویژگی های دو قرن اخیر، خودآگاهی جمعی جامعه ایرانی نسبت به سابقه تمدنی درخشان این سرزمین است که این آگاهی معمولاً همراه با غبطه ای در خصوص عقب ماندگی ایران از قافله پیشرفت های بشری همراه بوده است.

ایرانیان معمولاً وقتی از گذشته درخشان خود یاد می کنند به دو مؤلفه قدرت سیاسی و بین المللی (مربوط به دوره پیش از اسلام) و قدرت و مرجعیت علمی فرهنگی (دوره اسلامی) استناد می کنند و طی دو قرن گذشته احیای این دو سطح از اقتدار برای ایرانیان آرزویی بزرگ بوده است.

  واقعیت آن است که از ابتدای قرن سیزدهم هجری شمسی آفتاب عظمت تمدنی ایران رو به غروب نهاد و متأسفانه دو سلسله حاکم بر این سرزمین، یعنی قاجار و پهلوی، نه تن ها در مقابل تحمیل انحطاط تمدنی مقاومتی نکردند، بلکه خود به نحوی شتاب دهنده این افول تمدنی و تاریخی نیز بودند.

  در دوره قاجار طی جنگ ها و معاهدات تحمیلی بخش های بزرگی از فلات ایران از این کشور جدا شد و عملاً شاهان قاجار قدرت کافی برا