صهیونیست ها برای اشغالگری، از کدام «مانیفست» بهره می برند؟

تبعید و دوری از سرزمین اجدادی یکی از عناصر پررنگ و برجسته پروژه مظلوم نمایی صهیونیست هاست.

بانیان پروژه صهیونی، به ویژه شخص «هرتصل» و دیگر صهیونیست های همراه او، - ارنست پاول (Ernest Pawel) در شرح حال هرتصل با عنوان هزارتوی تبعید _ Labyrinth of Exile یادآور می شود، این رهبر صهیونیست، هرگز تشریفات مذهبی یهودی را به جا نمی آورد و به خدا اعتقاد نداشت.

در واقع وی در دورانی مدعی بود گرایش جمعی و در مقیاس وسیع به مسیحیت، بهترین راه حل برای مساله یهود است.

وی به صورت مکرر یهودیت را تحقیر کرده و در یکی از نامه های خود می نویسد: فقط یک بار به رنجی که مردم یهود در 2000 سال گذشته متحمل شده اند، بیاندیش؛ رنجی که رهاورد خرافه پرستی آنهاست.

پاول می گوید، هرتصل به صورت کامل و جامع مردم عرب فلسطین را درک کرده است (از نظر کمیّت، فکری و عقیدتی).

گزارش به کنگره صهیونیسم: در سرتاسر این سرزمین، روستاهای بزرگ عرب نشین وجود دارد و کاملاً مشخص است که بیشتر مناطق حاصلخیز کشور ما در تصرف اعراب است.

پیش از برگزاری دومین کنگره صهیونیسم در سال 1898(1277) وی لیئو موتزکین (Leo Motzkin) صهیونیست جوان را رهسپار سفر فلسطین کرد.

پاول درباره گزارش موتزکین از این سفر می نویسد: این گزارش، مستحق توجه ویژه ای است که در زمان خود دریافت نکرد.