وقتی مسجد صاحب الزمان(عج) کرمان جهانی شد

خبرگزاری فارس کرمان _ آمنه شهریارپناه: گنبدش سبز و طلایی و گلدسته هایش سفید است، در دل کوه های پر غرور، استوار ایستاده و حکایت ها در خود پنهان دارد، مسجد صاحب الزمان(عج) کرمان را می گویم، بنایی 400 ساله که می گویند علما و عرفا در آن آرمیده اند.

اما ما این مسجد را با نام امام زمان(عج) می شناختیم، با شب های جمعه و دعای کمیل، با صبح های آدینه و دعای ندبه .

اینجا به اندازه 4 قرن یا صاحب الزمان(عج) گفته اند، 4 سده یاحسین(ع) را فریاد زده اند.

گلزار شهدای کرمان، طریق الشهدا در میان همه هیاهوها و شلوغی ها، اینجا آرام بود، برای خودمان بود، گوشه دنجی که تافته جدابافته محسوب می شد اما هیبتش می گفت، برای ما نخواهد ماند! صلابتش داد می زد اینجا مرزها را زیر پا می گذارد و جهانی می شود! روزها گذشت و سال ها از پی هم آمدند و رفتند، زمستان بود و سرمایش استخوان ها را می سوزاند، ناگهان آسمان تیره و نگاه ها تار شد، آتشی به جانمان افتاد و تا عمق وجودمان را سوزاند.

عطر بین الحرمین برخاست و بر گلدسته های مسجد نشست، بلندای صاحب الزمان قد کشید و نگاهش را به همان سمت وسو برد، دود و آتش را در خود انعکاس و چشم ها را متوجه خودش کرد، یادها در دل تاریخ گشت وگشت و روی دو وصیتنامه متوقف شد.