حمام گالوانیک ؛ درمان قرن نوزدهمی برای آرتریت روماتویید (+عکس)

احتمال زیادی داشت یک درمان غیرمعمول برای آرتریت روماتویید تجویز شود.

این روش درمان شامل قرار گرفتن در یک وان برقی متصل به باتری های بزرگ می شد.

- استفاده می شد.

این یک بیماری خودایمنی ناتوان کننده است که نخستین بار در سال 1800 شناسایی شد.

یک حمام گالوانیک معمولی شامل یک وان چینی همراه با الکترودهایی بود که در نزدیکی سر و پاهای بیمار قرار می گرفت و هر دو با سیم به باتری های خارجی متصل می شدند.

گونه ای دیگر به نام حمام چهار سلولی اشنی (four-cell bath Schnee) دارای چهار بخش برقی کوچک تر بود که هر یک از آنها برای زیر آب رفتن یک اندام استفاده می شد.

محبوبیت این نوع از آن جهت بود که بیمار نیاز نداشت به طور کامل برهنه شود.

یک باور نسبتا رایج وجود داشت که اعصاب مانند سیم های تلگراف هستند و اطلاعات را بین مغز و بدن رد و بدل می کنند.

به همین دلیل استفاده از الکتریسیته به ویژه برای درمان ناراحتی های روانی یا مشکلات مفصلی مانند آرتریت روماتویید مفید در نظر گرفته می شد.

یک دلیل دیگر روی آوردن پزشکان به استفاده از حمام های گالوانیک در مورد آرتریت روماتویید این بود که هیچ درمان موثر دیگری برای آن وجود نداشت.

همانند بسیاری از بیماری های خودایمنی، آرتریت روماتویید هرگز به خوبی شناخته نشده است.