مادری که به سفارش پسرش، تنها گریه کرد

آخرین روز از هفته کتاب و کتابخوانی است.

حسن ختام این فرصت ورق زدن برگ هایی است از درد دل های مکتوب یک مادر، از « تنهاگریه کن»؛ مجموعه ای به یاد و نام «شهید محمد معماریان».

- گروه زندگی_هانیه ناصری: آنقدر شیرین حرف می زند که دست خودت نیست، نمی توانی حتی برای لحظه ای پلک بزنی.

از  محمد می گوید.

از کودکی اش، از مردانگی اش، از عمر کوتاه او و از مادرانه های نیمه تمام خودش، مادرانه هایی که تا امروز هم ادامه دارد.

در این کتاب روایت زندگی شیر زنی را می خوانیم که فرزندش را برای حفظ جان و مال و آرامش سرزمینش فدا کرد و خود نیز در راه اسلام و انقلاب از هر چه در توان داشت فروگذار نکرد.

  سرگذشت مادری که فرزندش را عاقبت بخیر کرد *قول بده تنها گریه کنی! داستان از جایی شروع می شود که اشرف سادات دوران کودکی اش را پشت قالی نشسته است و با خواهر بزرگترش برای امرار معاش خانواده قالی می بافد.

او پس از ازدواج و آمدن فرزندان مانند زنان دیگر علاوه بر خانه داری به خیابان می رود و سر سختانه برای رهایی از نظام شاهنشاهی می جنگد.

با شروع جنگ تحمیلی هم به فعالیت های پشتیبانی برای رزمنده ها می پردازد.

او فرزندانش را هم مانند خودش شیرزن و شیرمرد تربیت می کند و داوطلبانه پسرش را به میدان های جنگ می سپارد.