ادیب شدن برای شاعر مفید است یا مضر؟

کامیار عابدی در نوشتاری به حضور شاعران در عرصه نقد، تحقیق و نظریه پردازی ادبی پرداخته و این حضور را نسبت به دهه های قبل گسترده خوانده است.

او همچنین درباره اینکه ادیب شدن یک شاعر به نفع اوست یا ضررش توضیح داده است.

- این منتقد و پژوهشگر ادبی در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده نوشته است: ادیب شدن برای شاعر مفید است یا مضر؟ این بحث کمی قدیمی است که آیا ادیب شدن یک شاعر به نفع اوست یا به ضرر او.

منظور از ادیب در اینجا کسی است که کوشنده، پژوهشگر، تحلیلگر، منتقد و نظریه پرداز حوزه شعر محسوب می شود.

در این زمینه اغلب دو نظر اصلی وجود دارد.

یک نظر این است که ادیب شدن به شاعر کمک می کند که شاعر بهتری شود یا شعرهای بی نقص یا کم نقص تری عرضه کند.

نظر دوم به ما می گوید که ادیب شدن شاعر کار مخاطره آمیزی است.

یعنی در این حالت ممکن است شاعر به تدریج به دام دانستگی و معلومات بیفتد یا شعرش از شهود و حس دور شود.

البته عده ای هم در موقعیت میانه بر این عقیده اند که شاعر به آگاهی و تحقیق یا نگاه انتقادی و تحلیلی نیازمند است؛ اما اگر این آگاهی و تحقیق و نگاه ادبی از حدی فراتر رود، در آن صورت دیگر نه با شاعرِ ادیب که با ادیب شاعر سروکار پیدا می کنیم.