ماجرای مردی که پدری می کند برای مجهول الهویه ها!

خبرگزاری فارس-همدان، سولماز عنایتی: سکوت بود، بدون حتی صدای نبض و نفس؛ علاوه کنید گرگ و میش هوا و سربی آسمان را، ضرب در سبزی شمشادهای ایستاده کنار خفتگانِ در زمین خزیده و منهای زندگی با حاصلی به وسعت همنشینی ابدی با خویشِ خویشتن.

سکوت مطلق بود، بدون حتی دغدغه های ریز و درشت و تقسیم محبت های گاه گاهی البته به توان سنگ هایی با یک قد و قواره و نوشته هایی بر گرفته از غمی بی پایان اما میان سکوت و تنهایی، شمشادهای سروقامت و خفتگان ابدی تنها یک نفر سپیده دمِ آرامستان را به روزش سنجاق می کند و از دیروز تا فردا پای قرارش ایستاده.

تنها یک نفر با خویش قرار می گذارد و هر دم صبح پیش از سپیده دمان بر بالین اموات می رسد بعد مزار دور و نزدیک را صفایی می دهد، شمشادی می کارد و آبیاری می کند و سن و سالش را به سن و سال متوفی گره می زند شاید هم نفس های بریده اش را با تک درختی به دیگری پیوند می دهد.

تنها یک نفر در سیاهی شب از خانه بیرون می زند و بدون وسیله تا آن سوی شهر می رود و جشن قرآن خوانی با صوت می گیرد و حاضر به یراق آرامستان را وجب می کند، تنها یک نفر هیاهوی دنیا را با آرامش خانه اموات عوض بدل می کند و نفسش بر بالین اموات دور و نزدیک حتی غریبه ها چاق می شود و تنها هدفش دستگیری از اموات با دستان کوتاه از دنیاست.