تکمیل چرخه نظارت بهداشتی با ابلاغ دستورالعمل خودکنترلی و خوداظهاری

توانایی افراد، صنوف و جوامع برای ارتقای سلامت، پیشگیری از بیماری، حفظ سلامت با یا بدون حمایت یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی را خود مراقبتی می گویند.

امروزه خودمراقبتی، خودکنترلی و خوداظهاری جزیی از حیطه های مراقبت سلامت است؛ درکشور ما اجرای ساختارمند و مبتنی بر شواهد نظام جامع حمایت از خودمراقبتی در ابتدای راه بوده و ایجاد یک نظام ارایه دهنده خدمت که تسهیل گر اجرای رفتار خودمراقبتی باشد در محور مطالعات و اقدامات اجرایی و مدیریتی قرار گرفته است.

خودمراقبتی فرآیندی انتخابی، مشارکتی وفعال برای ارتقای سلامت است که توسط ائتلافی از اعضا، طراحی، اجرا، پایش، اظهار و ارزشیابی می شود.

خودمراقبتی، خودکنترلی و خوداظهاری، جایگزین مراقبت و نظارت سازمانی و متولی نیست بلکه مکمل آن و یکی از عوامل تعیین کننده چگونگی استفاده از آن است.

طراحی یک برنامه خودمراقبتی و خودکنترلی سلامتی، نیازمند توجه به همه عناصر زندگی است و سلامت محیط، یکی از مهمترین، در دسترس ترین و سریع ترین راه های بهبود سلامت است و منابع موجود در جامعه که میتوانند حـامی تغییـرات مورد نیاز برای ارتقای سلامت باشند، مورد توجه قرار می گیرند.

در سیاست های کلی سلامت ابلاغی مقام معظم رهبری، آگاه سازی مردم از حقوق و مسؤولیت هـای اجتمـاعی خـود به عنوان خالقـان سـلام