چگونه فیلم «گاو» مهرجویی به نمادی برای تقابل با گفتمان غالب تبدیل شد؟

فیلم «گاو» مهرجویی یک اتفاق بود، مولود جریانی به نام موج نوی سینمای ایران که در دهه های 40 و 50 شمسی، ساختار سینمای ایران را دگرگون کرد.

در آن دوره فیلمسازانی همچون مهرجویی، - فارس پلاس؛ دیگر رسانه ها - مرکز اسناد انقلاب اسلامی نوشت: فیلم گاو که جنبه های هنری پررنگی داشت، در محافل روشنفکری سروصدای زیادی ایجاد کرد.

این فیلم مرزی قاطع بود بین سینمای تجاری و غیرتجاری، خطی شفاف میان سینمای متعارف و غیرمتعارف، یک نقطه عطف، فیلمی که همگان آن را ستودند و برای نخستین بار اتفاق نظری در ستایش از یک فیلم ایرانی به وجود آمد.

فیلمی پیچیده و سرشار از اشارات و کنایه های تفسیرپذیر.

رابطه ای عاشقانه میان مش حسن و گاوش، آنقدر که مش حسن دیگر وجود نداشت، گاو مش حسن بود.

  دهه 40، اوج گفتمان غرب زدگی جلال آل احمد و بازگشت به خویشتن بود.

همان زمان موجی نو در ادبیات و سینمای ایران نیز متولد شد که انعکاس همان نظریه برگشت به درون و بازگشت به خویشتن بود.

گاو مهرجویی در کنار حسن کچل علی حاتمی و مغول ها ی پرویز کیمیاوی از شاخص ترین فیلم های این دوران بودند، آثاری از فیلمساز مولفانی که برخلاف موج غالب سینمای ایران علیه فرهنگ غالب سینمای ایران برخاستند و حالا هیچ کدام آنان در میان ما نیستند و آخرین شان، داریوش مهرجویی، در یک شب مهرماهی، در خانه اش کاردآجی