تکریم « کریم»

بی شک برادران مردانی آذری فرشتگان بی بال روی زمین هستند که آمده اند برای گسترش مهر و بوی خدا روی زمین؛ مردانی از جنس آبی آسمان که زلال هستند همچون اقیانوس؛ - خبرگزاری فارس_تبریز؛ کتایون حمیدی: بعضی آدم ها مثل فانوس اند، همین که بهشان برسی همه آن سیاهی تاریکی را با خود می شورد و می برد، با آنها می توانی هر چه ترس داری را بریزی توی دریا و دوباره از نو به راهت ادامه بدهی.

این آدم ها امنیت خالص اند، این آدم ها بَرنده اند نه بُرّنده! با اینها خیال روح ات راحته که قرار نیست بُرشی بهش وارد شود؛ بین خودمان باشد ولی  خدا هم با دیدن این بنده هایش کِیف می کند؛ آخر اینها جزو همان هایی هستند که وقتی شب سرشان را روی بالشت می گذارند و می روند به دادگاه عقل و قلب در میانه شب، می گویند آره امروز من مهربان بودم، آره امروز انصاف داشتم، آره امروز من خودِ خودِ بوی خدا بودم و بعد حال دل شان خوب می شود و به خواب عمیق می روند.

شاید همین الآن که این متن را بخوانید تَهِ دل تان بگویید، برو بابا! مگر همچین آدم هایی هم مانده است؟ نسل همه شان منقرض شده است خانم! الان دور دورِ، زدن و به پشت سر نگاه نکردن، خوردن و خورانده نشدن و دورِ حسابی سرزنش کردن و سنگدلی است، اصلا کیست که خرقه ای بر عریان کسی بدهد؟ اما باید خدمتتان عرض کنم که بیا بابا تا قصه یکی از همین آدم �