اربعین؛ تجربه آرمان شهر زمینی

حرم همان آرمان شهر زمینی است که انسان می تواند با آن هم زمان و هم مکان شود.

یک بهشت قابل در دسترس.

یک آشناآباد همیشه موجود.

تجربه زیارت در این فضا، - به رضایت می انجامد.

نه فقط رضایت باطن، که رضایت ظاهر هم حاصل می کند.

تجربه زیارت شوق آفرین است.

ثمره زیارت، رضایت است.

فارس پلاس؛ جعفر علیان نژادی در یادداشتی نوشت: تقریباً در تمام صورت بندی های بشر از مفهوم اتوپیای زمینی، مسأله آدمی نرسیدن یا عدم توانایی در دست یابی به آن است.

آرمانشهر یا اتوپیا چیزی لازمان و لامکان (ناکجاآباد) فرض شده که هیچ گاه انسان در وضع کنونی و زمان حال خود به آن دست نمی یابد.

در واقع اتوپیا به نوعی امکان خیالی تشبیه شده که بشر بی دلیل یا بادلیل باید در فکر رسیدن یا دست یابی به آن باشد.

با این نوع خیال بافی، نگاه انسان به وضع کنونی یا زمان حال، چیزی از نوع نه هنوز است.

یعنی هنوز ، آن چیزی که آدمی می خواهد، محقق نشده و او باید بخاطر یک خیال دست نیافتنی، نسبت به حال و روز  فعلی اش بدبین و در رنج و عذاب وجدان باشد.

در مقابل فکر می کنم، علی رغم این صورت بندی به ظاهر فریبنده و جذاب، تجربه آرمانشهر زمینی همواره برای انسان ممکن است.

یعنی او می تواند هم زمان و هم مکان همان چیزی باشد که فکر می کرده لازمان و لامکان است و همین تجربه است که برای او امکان دست یابی به آرمانشهر