آقای مدعی العموم! ما را به آغوش مادرمان برگردانید

کرمان؛ مهسا حقانیت: وقتی وارد خانه پسران مرکز خیریه کرمان پارسا می شوم، مهدی بخشی دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان کرمان در حال خوش و بش کردن با بچه هاست، چند تا از پسرها لباس های سفید کاراته با کمربندهای رنگ و وارنگ به تن دارند و خانم کلانتری، مدیر فنی مرکز از موفقیت های کشوری و استانی بچه هایش تعریف می کند.

جریان زندگی در خانه پسران کرمان پارسا مرکز پسران کرمان پارسا شبیه بسیاری از خانه های همین شهر است، یک خانه بزرگ دو طبقه که هالی با فرش، مبلمان و میز غذاخوری دارد و یک آشپزخانه اوپن با ماشین لباسشویی، یخچال فریزر و اجاق گازی که کتری روی شعله نشان از جریان زندگی در خانه می دهد.

گلدان های کوچک با گل های سرزنده کنار درب بالکن با نظم و ترتیب کنار هم نشسته اند، این هم یک نشانه خوب دیگر از جریان زندگی در این خانه.

هرچند به نظر می رسد مرکز برای بیش از 20 بچه هم جا دارد، اما فعلا میزبان 13 پسر است.

پسرهایی که هرچند سن و سال و تیپ و قیافه شان خیلی با هم فرق دارد، اما همه آنها یک درد مشترک دارند، آن هم دردی بزرگ، درد دوری از آغوش مادر و خانواده.

نه اینکه فکر کنید پسرهای کرمان پارسا مادر ندارند، نه! همه آنها مادر دارند، اما دست مادرهای شان آنقدر خالی ست که نمی توانند بچه های شان را زیر بال و پرشان بگیرند.