چرا در اروپا مانند آمریکا یا آسیا آسمان خراش نمی سازند؟

بیشتر آسمان خراش های اروپا در 5 شهر متمرکز شده اند.

اما مجموع آسمان خراش های همه این شهر ها هم کمتر از ساختمان های سر به فلک کشیده ی نیویورک هستند.

- ساختار آسمانخراش ها، از پایه تا بالاترین نقطه ساختمان، به این سوال پاسخ می دهد.

برج خلیفه را در نظر بگیرید.

خاکی که این برج در آن ساخته شده ایده آل نیست.

  بنابراین، در زیر پی بتنی 110,000 تنی این سازه عظیم، 192 شمع وجود دارد که تا عمق بیش از 50 متر، در زمین فرو رفته اند.

به لطف اصطکاک بین بتن و خاک، این شمع ها اصلا حرکت نمی کنند و یک پی محکم ایجاد می کنند.

  اما بیشتر آسمانخراش ها همچنان روی سنگ بستر ساخته می شوند و اغلب اسکلت آن ها از فولاد ساخته شده است.

اگر به یک آسمانخراش بدون ساختار خارجی آن نگاه کنید، تنها چیزی که می بینید تیرهای فولادی است.

  هرچه ساختمان بلندتر باشد، باد بیشتر بر آن تاثیر می گذارد.

تجهیز برج ها در برابر باد، یکی از بزرگ ترین چالش هایی است که سازندگان باید با آن دست و پنجه نرم کنند.

بیشتر آسمانخراش ها ساختاری شبیه آونگ درون خود دارند که مقداری از نیروی باد را جذب می کند.

  ساختاری آونگ مانند که به آن میراگر جرمی تنظیم شونده می گویند.

این مکانیزم به عنوان یک ضد وزن عمل می کند.