امروز با شهریار : کس نیست در این گوشه فراموش تر از من

سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار ، شاعر پارسی گوی آذری زبان، در سال 1285 هجری شمسی در بازارچه میرزا نصراله تبریزی واقع در چای کنار چشم به جهان گشود.

- در سال 1328هجری قمری که تبریز آبستن حوادث خونین وقایع مشروطیت بود پدرش او را به روستای قیش قورشان و خشکناب منتقل نمود.

دورهٔ کودکی استاد در خاستگاه پدری و در آغوش طبیعت و روستا سپری شد که منظومه حیدربابا مولود آن خاطرات است.

او تحصیلات خود را در مدرسهٔ متحده و فیوضات و متوسطهٔ تبریز و دارالفنون تهران گذراند و وارد دانشکدهٔ طب شد.

سرگذشت عشق آتشین و ناکام او که به ترک تحصیل وی از رشتهٔ پزشکی در سال آخر منجر شد، مسیر زندگی او را عوض کرد و تحولات درونی او را به اوج معنوی ویژه ای کشانید و به اشعارش شور و حالی دیگر بخشید.

وی سرانجام پس از هشتاد و سه سال زندگی شاعرانهٔ پربار در 27 شهریور ماه 1367 هجری شمسی درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبره الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.

کس نیست در این گوشه فراموش تر از منوز گوشه نشینان تو خاموش تر از من هرکس به خیالیست هم آغوش و کسی نیستای گل به خیال تو هم آغوش تر از من می نوشد از آن لعل شفقگون همه آفاقاما که در این میکده غم نوش تر از من؟ افتاده جهانی همه مدهوش تو لیکنافتاده تر از من نه و مدهوش تر از من بی .