گریه های شش ماهه های دیار علویان برای کوچک ترین باب الحوائج + عکس و فیلم

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از  مازندران، به هر یک از حسینیه ها می رفتی چشم تان به طفلانی می خورد که بر دامن مادران شان آسوده قرار گرفته بودند.

نگاه معصومشان به هر طرفی می چرخید و کنجکاو از آمدن شان به محفلی که انگار یک حال و هوای خاصی داشت، اما دل شان گرم بود که یکی همراهش هست تا به آبی و غذایی نیاز داشت، بدهد.

سبز پوش، سفیدپوش و سیاه پوش با سربندهای زیبای رنگارنگ که نوشته های با معنایی بر روی آن آذین شده بود و در آن محافل رنگ و بوی خاصی داده بودند و آن همان شعر زیبا و با معنایی که معروف است کوچیک بودم که مادرم حرز تو گردنم می کرد وقتی محرم می ومد لباس سیاه تنم می کرد .

گریه های این شش ماهه های دیار علویان در حسینیه آل طاها و آستانه مقدس امام زاده ابراهیم(ع) آنقدر گوش نواز بود که با ناله های مادرانشان هم نوای طفل شش ماهه کربلا شدند، هم نوایی کوچک ترین باب الحوائج اهل بیت(ع) که هنگام آسمانی شدنش، گلویش خشک و دامن مادرش خالی بود.

شش ماهه های شهر هزارسنگر مازندران در این محافل با لالایی های مادرانه آرام آرام خواب می رفتند در حالی که لالایی های مادرانه علی اصغر(ع) نوایش برای گهواره خالی بود.

اگرچه با نوای مدیحه سرایی مداحان اهل بیت برای این خالی بودن گهواره و دامن مادر طفل شش ماهه کاروان کربلا این طفلان با صدای بلند گریه سر دادند و با آن