جشن سنبلەها و اذان قد قامت علفزار...

تابستان فصل برداشت قوت جان از طبیعت و اندوختن استقلالِ زمستانی در خطه کردستان است.

- استقلالی که ریشه در زحمت کشاورز، برکت آسمانی و خستگی ناپذیری مردمان این دیار دارد.

آن زمان که باران، آهنگ سفر می کند و ناودان پر حوصله، گلو می گشاید تا دست رد بر سینه مهربانی خالق هستی نزده و همایش سنبله و اذانِ قد قامت علفزار را به گوش دشت بخواند، تا این جغرافیای زحمتکش، رنجِ نداری و محرومیت را بیشتر از این تجربه نکند.

در این گوشه از ایران عزیز، مردمانی زندگی می کنند که از ازل قناعت پیشه بوده اند و قوت جان را از دست رنج خود می خورند، دستانی که در گرو داسی است که نرم و مهربان گلوی گندمزار و کشتزار را به نیت جشن استقلال و خودکفایی میهن قربانی می کند، آن زمان که سفره دل، لبریز سخاوت کردگار و دست خستەی کارگر، شهادت شکم سیر و زندگی شایسته را می دهد.

کاک رحمان، محقق و پژوهشگر در حوزه فرهنگی، ابزار فروش، کشاورز و دامدار در منطقه سارال کردستان جشن تیرگان پووشپەر در کردستان را این گونه به تصویر می کشد: همانطور که در کتاب ها آمده است و خوانده ایم، جشن تیرگان تقابل نیک و بد است.

اولین روایتی که برای برگزاری این جشن وجود دارد، مربوط به فرشته باران یا ایزد تیشتر است، تیشتر ایزدی با پیکرگردانی های متفاوت و به عنوان فرشته ای نیک و روزی رسان شناخته می شود