«عرفه»؛ روز آشتی با معبود هستی/ «خوش آمدی بنده دل شکسته من»

بار خدایا؛ با رویی سیاه و کوله باری از گناه، خطاکار و پشیمان، برای توبه و شروع بندگی تازه و برای بخشایش آمده ام.

دستانم به سویت دراز است و زبانم با نام تو می چرخد: - الهی و ربی من لی غیرک.

خبرگزاری مهر - صحرای عرفات - رضا خسروی: الهی - الهی بندگان که امروز به آسمان بلند شود، خدا آغوشش را باز می کند و مقابل درهای رحمت و مهربانی اش می ایستد و منتظر اشک هایی است که در عرفات بر زمین خواهد ریخت.

کریم و بخشنده ایستاده است تا گناهان بندگانش را چون برگ خزان بریزد و دل شان را چون آب زمزم زلال کند؛ خوش آمدی بنده دل شکسته من.

بنده هایت از دیشب آمده اند.

برای مهمانی ات به هیچ لباسی نیاز نبود جز همان سفیدی که به دیدارت خواهند آمد.

با دستانی خالی که می خواهند از دریای کرم و بخشندگی ات پُرش کنند و با چشمانی اشک بار که می خواهند صحرای عرفات را با آب دیدگانش خیس کنند.

آمده اند تا دست های گدایی را به سوی اقیانوس بی کران سخاوتت دراز کنند.

آمده اند تا قَسمت بدهند به حق حسین(ع) که دعای عرفه اش را در همین سرزمین خواند و به حق مهمان ویژه ات که غایب از نظر اما حاضر در صحرای عرفات است، دل هایشان را پر از نور و رحمت الهی و دست هایشان را پر از نعمات آسمانی ات کنی.