«دایی باجی اوغلی های» دفاع مقدس/ 2 کامیون اسلحه دمکرات ها برای تبریز

برای خبرنگاری که سوژه هایی از جنس دفاع مقدس کار می کند، 31 شهریور روز عجیبی است، آغاز هفته ای که چند روز فرصت داری تا خودت را قرض بگیری از روزمرگی های دنیا، زیاد نه، فقط چند ساعت ولی همان چند ساعت را بزنی به دل قصه های عجیب اما دلنشین.

همین که دعوتنامه رسانه استان همراه با سه نفر وارد چادر شد و در همان بدو ورود خطاب به بچه ها می گوید سوژه برایتان آوردم و شما فقط چای قند پهلوی خوش رنگ خود را بریزید و از هر جایی که دلتان می خواهید از این بندگان خدا سئوال کنید.

  سه مرد از آن زمان ها، همین سی و چند سال پیش را می گویم که شناسنامه هایشان را دستکاری می کردند تا بروند از وطن دفاع کنند.

میهمانانمان کنار هم روی پتوی سبز رنگ نشسته و ما دورشان حلقه زدیم.

به نمایندگی از سایر خبرنگارها می گویم، شما از هر جایی که دوست دارید برایمان بگویید ولی یک جوری بگویید تا مخاطب دبیرستانی امروزی بتواند بچه دبیرستانی آن زمان را درک کند و بفهمد.

  روایت اول: محمدعلی عباسعلی زاده، متولد 1349 در تبریز_ معروف به دایی باجی اوغلی این رزمنده هشت سال دفاع مقدس این چنین صحبت های خود را آغاز می کند: از سال 1362 آموزش های نظامی می دیدم ولی از سال 1364 سوریه رفته و همان جا هم شیمیایی شده است.