مادرانه های ننه بتول/ قالیچه ای برای زیارت

باورش سخت است که جایی در 180 کیلومتری مشهد روستایی در 15 کیلومنری مشهد مادری با وجود مسافت کوتاه، بار سنگین سالها دوری و دلتنگی را به دوش بکشد و حسرت به دل زیارت امام هشتم باشد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از نیشابور،  برای دیدن مادری مسن که دهه آخر صفر امسال برای اولین بار به زیارت امام رضا(ع) مشرف می شود به روستای اقبالیه می روم .

بعد از گذشتن از کوچه باغهای روستا به درب خانه ننه بتول می رسم .

خانه ای قدیمی با درخت توت کهنسال در میان حیاط کوچک درب خانه باز است.

پیرزن با دیدنم از پای دار قالی بلند می شود و بلند خوشامد می گوید.

ننه بتول همینطور که مرا دعوت به نشستن می کند، به کنج اتاق می رود و با دستان لرزانش از سماور برنجی قدیمی برایم چای می ریزد و با نگاهی  مهربانانه می گوید: اگر امام هشتم بطلبد برای اولین بار با کاروان زائران مشهد به زیارت امام رضا(ع) می روم.

خدا بخواهد امروز و فردا همین چند رج باقیمانده را می بافم و ریشه ها را قیچی می زنم.

  پیرزن آه سردی می کشد و ادامه می دهد: جوانی کجایی که یادت به خیر! سالها بود که بافتن قالی را کنار گذاشته بودم.

آخر توان تاروپود زدن را ندارم.

یک زمانی با زن های آبادی سالی چند قالی و قالیچه می بافتم.