خانواده ما و این آبشار دو قولو

آبشار خوش قد و بالای در مسیر دربند به توچال که همه دو قولو صدایش می زنند این هفته، دل خانواده ما را برد و همگی شال و کلاه کردیم تا یک دورهمی جذاب را در خنکای کوه و آب تجربه کنیم.

- گروه زندگی - سمیه دهقان زاده: پدربزرگ که چند روزی است مهمان ماست، تقویم دیواری قشنگمان را با دقت نگاه می کند و می گوید: دو ماه از تابستون رفت، این عمر ماست که عین برق و باد می گذره ها .

کوچک ترهای خانه دنبال هم، دور خانه می چرخند که مادر نهیب می زند: بچه ها آروم تر، این همسایه ها چه گناهی کردن، از دست شما روز ندارند، هی بالا پایین می پرید، ما تو آپارتمان زندگی می کنیم ها، این طبقه پایینی هامون سرسام گرفتن از دست شماها .

من که بعد از چند روز کار، تازه فرصت کرده ام خانواده ام را درست حسابی ببینم، هم خنده ام گرفته از شیطنت بچه ها، هم می دانم مادر حق دارد.

تازه برای مهمان نور چشممان؛آقاجان، خانه آپارتمانی ما با همه پنجره ها و چند اتاقش حوصله سر بر شده.

بابا هم که تا شب سر کار است و بابا بزرگ تنها.

یک دفعه فکری به ذهنم می رسد و می گویم: مامان حال و حوصله شو دارید این آخر هفته بریم یه طرفی، یه کم سرمون هوا بخوره.

این خواهر و برادر طفلک منم بتونن یه دل سیر بپر بپر کنن؟ بابا بزرگ هم حوصله شون سر رفته.