احمد فردید؛ دغدغه پریروز و پس فردا به جای امروز و فردا/ متفکر یا شعبده باز؟

چگونه فردی که در مظان دفاع از سلطنت و ادبیات پهلوی بود ناگهان در آستانه انقلاب، کراوات را کنار نهاد و ریش خود را هم دیگر نتراشید و از آخر الزمان گفت؟ - چگونه فردی که در مظان دفاع از سلطنت و ادبیات پهلوی بود ناگهان در آستانه انقلاب، کراوات را کنار نهاد و ریش خود را هم دیگر نتراشید و از آخر الزمان گفت؟     عصر ایران؛ مهرداد خدیر- هر چند پیش تر نیز درباره احمد فردید متفکر رازآلود ایرانی نوشته ام اما بیست و هشتمین  سال روز درگذشت او که از نظر برخی نه اهل اندیشه به معنی مصطلح کلمه که یک پریشان گوی فرصت طلب و ملون بوده و آکنده شدن فضای تبلیغاتی و رسمی و سیاسی از شعارهایی که برای کثیری قابل فهم نیست بهانه ای است تا سراغ او برویم و از او یاد کنیم.

   یادمان باشد فردید بیش از هر شخص دیگر و حتی جلال آل احمد بر تنور غرب زدگی دمید و اگر در حکومت دینی هم از او یاد می شود در حالی که شباهتی به چهره های ایدیولوژیک نداشت به خاطر همین غرب ستیزی بود.

   ابهام درباره او مربوط به سال های بعد از انقلاب هم نیست.

چندان که در سال 1355 علیرضا میبدی در قالب گفت و گویی با او برای روزنامه رستاخیز با فردید مطرح کرد:    آقای فردید! شما کیستید؟ یک جادوگر فلسفی؟ یک سفسطه گر؟ یک شهروندِ ناکجاآباد یا یک عارف زنار بسته؟ و او هم پاسخ داد: من یک ناچیزِ بزرگ هستم!    را�