احمد فردید؛ دغدغه پریروز و پس فردا به جای امروز و فردا/ متفکر بود یا فرصت طلب؟

چگونه فردی که در مظان دفاع از سلطنت و ادبیات پهلوی بود ناگهان در آستانه انقلاب، کراوات را کنار نهاد و ریش خود را هم دیگر نتراشید و از آخر الزمان گفت؟ - چگونه فردی که در مظان دفاع از سلطنت و ادبیات پهلوی بود ناگهان در آستانه انقلاب، کراوات را کنار نهاد و ریش خود را هم دیگر نتراشید و از آخر الزمان گفت؟     عصر ایران؛ مهرداد خدیر- هر چند پیش تر نیز درباره احمد فردید متفکر رازآلود ایرانی نوشته ام اما بیست و هشتمین سالروز درگذشت او که از نظر برخی نه اهل اندیشه به معنی مصطلح کلکه که یک پریشان گوی فرصت طلب و ملون وبوده نیز بهانه ای است تا برخی از آنها را دوباره یادآور شوم و نکاتی را بیفزایم.

   یادمان باشد فردید بیش از هر شخص دیگر و حتی جلال آل احمد بر تنور غرب زدگی دمید و اگر در حکومت دینی از او که شباهت و نسبتی با حاکمان جمهوری اسلامی نداشت یاد می شود به خاطر اشتراک در غرب ستیزی بود.

   ابهام درباره او مربوط به سال های بعد از انقلاب هم نیست.

چندان که در سال 1355 علیرضا میبدی در قالب گفت و گویی با او برای روزنامه رستاخیز با فردید مطرح کرد:    آقای فردید! شما کیستید؟ یک جادوگر فلسفی؟ یک سفسطه گر؟ یک شهروندِ ناکجاآباد یا یک عارف زنار بسته؟ و او هم پاسخ داد: من یک ناچیزِ بزرگ هستم!    راز آلودگی و تناقض از معرفی او شروع می شود.