اینجا روضه ها مجسم اند/شنیدم همسرم اربا اربا شده!

اینجا روضه ها مجسم اند! آدم های اینجا هر کدام شان گوشه ای از روضه را درک کرده اند.

مصیب هایی را که ما فقط شنیده ایم لمس کرده اند و گاهی به چشم دیده اند.

- گروه زندگی_ زینب نادعلی: اینجا روضه ها مجسم اند! آدم های اینجا هر کدام شان گوشه ای از روضه را  درک کرده اند.

مصیب هایی را که ما فقط شنیده ایم لمس کرده اند و گاهی به چشم دیده اند.

نوای روضه خوان میان قطعه سرداران بی پلاک می پیچد.

همسران شهدا هر کدام گوشه ای نشسته اند و عکس شهیدشان را به دست گرفته اند.

اینجا محفل همسران شهدای مدافع حرم امنیت است.

محفلی که نامش را گذاشته اند مرثیه حضرت رباب!   مثل عباس! حرف از حضرت عباس ع که می شود بعضی ها طور دیگری عزاداری  می کنند.

جنس اشک هایشان فرق دارد.

همسر شهید مدافع حرم ابوذر امجدیان یکی از آنهایی است که نام حضرت عباس ع طور دیگری دلش را لرزانده.

کنار مزار یکی از شهدای گمنام نشسته.

عکس شهیدش را به دست گرفته و گوش سپرده به روضه.

کنارش می نشینم تا سِر این اشک ها و ارادت به حضرت عباس را بدانم!: ابوذر روز تاسوعا شهید شد.

بعد  از سه روز پیکرش را آوردند.

دستش قطع شده بود مثل علمدار کربلا! اما کنار پیکرش بود.

پاهایش هم قطع شده بود و پهلوش آسیب دیده بود.