امید هرگز نمی میرد، حتی در میان طوفان شن!/ روایتی کوتاه از دیدار روستاییان سیل زده کرمان با رییس جمهور

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از کرمان، حنان سالمی؛ گردوغبار به آسمان برخاست، محافظ ها دور رییس جمهور حلقه زدند، جمعیت مسئولین کشوری و استانی هر لحظه بیشتر می شد و مردمی که با چشمانی معصوم و قدم هایی نجیب چشم به راه آمدنش دوخته بودند با عجله قدم تند کردند.

اما طوفان شن شدید بود و لباس ها خاکی شد، نفس ها به شماره افتاد و دست ها روی چشم ها حایل آمد؛ دوان به میان زن ها رفتم، چهره هایی آفتاب سوخته که با چادرهایی بور، رو گرفته بودند؛ دختری که قدش از بقیه کمی بلندتر بود توجهم را جلب کرد، کنارش ایستادم: سلام، من خبرنگارم؛ شما اهل همین روستایی؟ مهربان سری تکان داد و گوشه ی شالش را بالا آورد تا خاک چشم هایش را بگیرد اما صورتش خاکی تر شد، هر دو خنده مان گرفت اما او عمیق تر: من زینتم، روستای ما اطراف زهکلوته، سیل زده ایم اما مهمون نواز؛ بزار بعد صحبت حاج آقا همراهم بیا گپ بزنیم، باشه؟ طوفان شن تشکر کردم و از سن وسالش که پرسیدم، گفت بیست و شش ساله است اما چروک های دور چشمش عمیق بود، مثل یک زن میان سال؛ دستش را گرفتم، داغ بود و خشن، با ناخن هایی که فقر کلسیم روی ترک هایش خودنمایی می کرد: زینت جان، مشکل مردم شما چیه؟     صدای رییس جمهور می آمد، زینت و زن ها با شنیدنش لبخند زدند: فقر و محرومیتی که امروز در استان کرمان و به ویژه در جنوب استان داریم ز