آنچه بر کاتب ایرانی واقعه کربلا گذشت

اسلم دیلمی، دیگر برده ای دربند نبود، بلکه او با گوشه نظر اربابش تبدیل به کاتبی شده بود که قلم را از بند رسـته و امروز رجز «أمیری حسـین و نعم الأمیرش« پس از گذشته سال ها از بند قلم بر زبان منادیان عشق روانه شده است.

- خبرگزاری فارس-رشت، فاطمه احمدی؛ نامش اسلم و در بیشتر مآخذ او را غلام نامیده اند، نام پدرش عمرو و از نژاد ترکان دیلم نزدیک قزوین بود، اسـلم همان غلام ترک و ناشـناخته ای ست که دریافت به کدامین مشـعل فروزان هدایت رو کند و از چه چشـمه سـار آسـمانی آب بنوشـد، او با بصـیرت و آگاهی خود را به سـرور جوانان بهشت حسـین(ع) سپرد و برای همیشه با کسب بالاترین نشان افتخار که دستیابی به آن آرزوی همه خدا پرستان است، به رستگاری رسید.

ورق اول/غلامی از بند رسته کاتبی مفتخر امام حسین(ع) که متوجه فهم و درایت اسلم شده بود او را در سال 50 هجری خریداری کرد، این روز روزی سرورانگیز و شادی آفرین برای اسلم بود و آن روز اسلم درحالی که قلبش مملو از شادی بود، با تواضع در مقابل مولایش امام حسین(ع) ایستاد و گفت: من و غلامی ایرانی و ترک زبـان از دیار دیلمیان هستم و زبان عرب و خطاطی را به خوبی می دانم، ان شـاءالله مرا مطیع دسـتورات خود خواهی یـافت، سیدالشهدا نگاهی از سر مهر به وی انداخت و گفت: من تو را کاتب خود قرار می دهم.