ریشه آمریکا

آمریکایی که مردمان آن را مهاجران انگلیسی تشکیل می دادند، ابتدا با کمک اسپانیا و فرانسه علیه بریتانیا جنگ می کند و بر آن فائق می آید، سپس به سراغ کشورهایی که یاری کرده اند تا از زیر یوغ بریتانیا خارج شود می رود و با آنها نیز می جنگد تا نشان دهند علی رغم شعارهایی که سر می دهد، - برای رسیدن به اهداف خود هیچ خط قرمزی برای خود متصور نیستند.

خبرگزاری فارس ـ یادداشت ـ حسین معینی: روند شکل گیری کشوری به نام آمریکا که امروز متشکل از 50 ایالت است، پیوند عمیقی با ایجاد فرهنگی دارد که خروجی آن می شود حقوق بشر آمریکایی.

ماجرا از اینجا آغاز می شود که پس از قتل و غارت های سنگینی که دولت های اسپانیا، پرتغال، هلند، فرانسه و انگلستان در سده های شانزده تا هجده در قاره آمریکا خصوصا در بخش های شمالی آن انجام می دهند، بخش های وسیعی از این سزمین را نه تنها به عنوان مستعمره که به عنوان بخش هایی از خاک خود تلقی می کنند؛ به عنوان مثال اسپانیایی ها که از طریق مکزیک تصرف غرب آمریکای شمالی را در برنامه داشتند، تا سواحل کارولینای شمالی پیش رفتند و در مدت سه سال به دره می سی سی پی، تگزاس و اوکلاهما رسیدند.

سیاحان دیگر اسپانیایی هم به کلرادو و نیومکزیکو، آریزونا، نوادا، کالیفرنیا سفر کردند و این مناطق به تدریج جزء متصرفات اسپانیا شد.

اسپانیایی ها هنگامی که به کالیفرنیا و سواحل اقیانوس آرام دست پیدا کردند، در قرن هجدهم قوای نظامی نیرومندی را برای مقابله با روس ها مستقر کردند و به تدریج امپراتوری پهناور آمریکایی خود را نه به صورت یک مستعمره بلکه به عنوان ایالات وابسته به اسپانیا مستقر کردند و برای آن نایب السلطنه تعیین نمودند.

از طرف دیگر انگلیسی ها از اوایل سده هفدهم تمایل به مهاجرت به سرزمین هایی که جزیی از مستعمرات جدید بریتانیا بود پیدا کردند و تا سال 1640 در حدود 60.

000 نفر از مردم انگلستان به آمریکای شمالی مهاجرت کردند که اغلب آنان در ایالت ویرجینیا و ایالت ماساچوست استقرار یافتند.

در طول سده ی هفدهم، سیزده ایالت مهاجرنشین انگلیسی در سواحل شرقی آمریکای شمالی و در کنار اقیانوس اطلس شکل گرفتند که به عنوان مستعمرات انگلیس تحت کنترل حکومت مرکزی بودند.

انگلیسی ها که به تمام سرزمین های آمریکای شمالی چشم طمع داشتند در نهایت طی جنگ های متعددی که با اسپانیا، هلند و فرانسه طی 70 سال از قرن هفدهم و هجدهم داشتند، توانستند خود را به صورت قدرت بلامنازع آمریکای شمالی تثبیت کنند.

این در حالی بود که انگلیسی ها دیرتر از سایر اروپایی ها به دنیای جدید و نویافته پا گذاشته بودند.

پس از این پیروزی انگلیسی ها که برای غارت هند تجربه تأسیس کمپانی هند شرقی را داشتند برنامه ریزی مفصلی برای بهره مندی از معادن و ظرفیت های طبیعی ناب این بخش از قاره آمریکا می کنند.

آنها با بسط دادن تجارت برده و انتقال سیاه پوستان از اقصی نقاط دنیا به مستعمرات جدید خود ثروت هنگفتی کسب کردند.

تجار بریتانیایی با استفاده از نیروی کار رایگان بردگان آفریقایی از طریق بندرهای غربی این کشور مثل منچستر و گلاسگو و لیورپول سیستم تجاری بسیار پرسود و بی سابقه ای ایجاد کردند.

دولت بریتانیا برای تأمین مخارج جنگهای استعماری و رقابت با قدرت های دیگر اروپایی ابتدا مالیات های تجارت بین این کشور و مستعمرات آمریکایی را بالا برد و سپس بطور فزاینده اقدام به دخالت و کنترل تجارت نسبتاً آزاد بین بریتانیا و مستعمراتش در قاره آمریکا کرد.

این دخالت ها تا حدی بود که اقتصاددان مشهور آدام اسمیت در مورد عواقب آن به دولت بریتانیا هشدار داده بود.

مهاجرنشین ها موظف بودند که فراورده ها و مواد اولیه ی تولیدی خود را فقط به بازرگانان انگلیسی بفروشند و فقط کالای انگلیسی را خریداری و مصرف کنند.

این کار موجب زیان مهاجران می شد کم کم زمینه ی نارضایتی آنها را فراهم کرد.

تجار و مستعمره نشینان از شرایط موجود ناراضی بودند و بالاخره به شورش علیه حکومت بریتانیا دست زدند.

دولت های اسپانیا و فرانسه که در آن دوران بزرگ ترین رقیب امپراتوری بریتانیا بودند، و در همین بخش ها شکست سنگینی از انگلیسی ها خورده بودند، به این امید که بتوانند دست بریتانیا را از مستعمرات وسیع آمریکای شمالی کوتاه کنند، به شورشیان کمک مالی و تسلیحاتی کردند تا آمریکا را تبدیل به متحد خود در مقابل بریتانیا کنند؛ کمک هایی که منابع آن حاصل چندین دهه غارت جهان و به خاک و خون کشیدن مردم بود.

در جریان این نبردها استقلال 13 مستعمره آمریکای شمالی با صدور اعلامیه استقلال آمریکا در 4 ژوییه 1776 بدست آمد.

این 13 مستعمره سابق در حالی اعلام استقلال کردند که هیچ یک هنوز دارای ویژگی های حقوقی یک دولت - ایالت نبودند.

با رفع مسائل حقوقی در 1777 و امضای اولین پیمان اتحاد در 1781، ایالات متحده آمریکا متشکل از 13 ایالت بنیان گذاشته شد.

در اواخر قرن نوزدهم آمریکایی که از ثروت بیکران، ده ها هزار هکتار زمین و نیروی کار ارزانی که در اختیار داشت بهره مند شده بود دیگر آن کشور با قدرت درجه 2 به حساب نمی آمد.

رمز این حرکت پر شتاب را می توان در به کار بستن دکترین مونرو که برخاسته از تفکرات جیمز مونرو رییس جمهور وقت آمریکا بود دانست که در سال 1823 در نطق سالانه خود آن را مطرح کرد.

این دکترین بر 2 پایه استوار بود؛ 1- دولت ایالات متحده آمریکا اعلام کرد که در جنگ های بین قدرت های اروپایی و مستعمرات آنها دخالت نخواهد کرد و بی طرف خواهد بود.

2- آمریکا اعلام کرد وقوع جنگ یا فعالیت استعماری در قاره آمریکا را به عنوان حرکتی خصمانه تلقی می کند و دست به دفاع مسلحانه و حمله متقابل خواهد زد.

دکترین مونرو هرچند به ظاهر در برابر سیاست های توسعه گرایانه اروپاییان اتخاذ شده بود، اما به تدریج به سیاستی برای افزایش نفوذ و سلطه ایالات متحده بر قاره آمریکا بدل گردید.

مساحت آمریکا تا اوایل قرن نوزدهم، یک سوم اندازه کنونی بود اما سیاست های توسعه طلبانه آنها موجب گسترش مرزهای آن تا وضعیت کنونی گردیده است.

توماس جفرسون، یکی از بزرگترین بنیانگذاران آمریکا هم این چنین تبلیغ می کرد که کشورش مسوولیت الهی دارد که نه تنها یک امپراتوری آزاد در سرزمین خود برقرار سازد، بلکه باید سایر مردم را هم متمدن کند.

جفرسون عنوان می کرد که فرق بین امپراتوری آزاد و امپراتوری های قدیمی این بود که امپراتوری آزاد نه تنها براساس آزادی ساخته می شود بلکه جنگ، زور و از بین بردن حقوق دیگران رخ نمی دهد.

البته در عین حال معتقد بود که آمریکا باید برای بقا و تداوم خود سرزمین های بیشتری را تصاحب کند.

بر همین اساس طی قرن 19 مرزهای آمریکا از کرانه اقیانوس اطلس تا سواحل اقیانوس آرام گسترده شد.

اما به رغم شعار امپراتوری بی همتای آزادی، آنان از روش های امپراتوری های قدیمی، یعنی جنگ و کشتار و پاکسازی نژادی برای تصرف سرزمین ها استفاده کردند.

به عنوان مثال با اینکه طبق قانون اساسی آمریکا دولت فقط با تصویب مردم بومی می توانست سرزمینی را به خود ملحق کند، اما جفرسون - که خود نقش مهمی در نگارش قانون اساسی داشت - بدون نظرخواهی از اهالی لوییزیانا (از مستعمرات فرانسه) آن را از ناپلئون خرید و این قانون را نقض کرد.

آنها چند سال بعد در سال 1822 قسمت دیگر که شامل ایالت فلوریدا می شد را هم از دولت اسپانیا خریداری کردند تا نشان دهند به حتی به قانونی خود تدوین کرده اند نیز پایبند نیستند.

آنها برای تسخیر سرزمین هایی از مکزیک ابتدا آنها را غیرمتمدنان و بی فرهنگ هایی معرفی می کنند که به دلیل نژادشان قادر نیستند که بر سرزمین های خود حکومت کنند و به همین بهانه وارد جنگ با آنها می شوند.

جنگ های پی در پی علیه سرخپوستان و به خاک و خون کشیدن آنها سرزمین های زیادی مانند آریزونا، کالیفرنیا، نیومکزیکو، نوادا، تگزاس و اکلاهما را به آمریکا ملحق کرد.

تداوم محوریت دکترین مونرو سیاست های توسعه طلبانه آمریکا را هم تشدید کرد، آمریکا تلاش کرد تا با خارج کردن رقبای اروپایی خود، قاره آمریکا را به حیاط خلوت خود تبدیل کند، به این ترتیب با اسپانیا که از چهار قرن قبل به صورت سنتی در این قاره حضور داشت وارد جنگ شدند و کوبا، پروتوریکو، گوام و جزایر هاوایی  را از کنترل اسپانیایی ها خارج کردند.

آمریکایی ها در خلیج مانیل فیلیپین هم نبردی سریع علیه ناوگان دریایی اسپانیا به راه انداختند و آنها را نابود کردند تا اسپانیایی ها مجبور شوند در برابر 20 میلیون دلار حاکمیت فیلیپین را به آمریکا واگذار کنند.

شکست اسپانیایی ها آغازی شد بر مداخلات تجاوزکارانه آمریکا در قرن بیستم؛ آنها با طرحی کودتا در کشورهایی نظیر دومینیکن، یونان، سوریه، ایران، اندونزی، شیلی و چاد و هزینه سنگین ده ها میلیارد دلاری در این کشورها افراد نزدیک به خود را به قدرت برسانند و از آنها بهره کشی کنند.

تجاوز نظامی در جریان جنگ های جهانی اول و دوم و تهاجم وحشیانه به کشورهایی نظیر ویتنام، کامبوج، لائوس، افغانستان و عراق، همچنین ترور سیاست مداران و حذف مخالفان دیگر رویکردی بود که از قرن بیستم آمریکایی ها در پیش گرفتند و تا امروز نیز آن را ادامه داده اند.

آمریکایی که مردمان آن را مهاجران انگلیسی تشکیل می دادند، ابتدا با کمک اسپانیا و فرانسه علیه بریتانیا جنگ می کند و بر آن فائق می آید، سپس به سراغ کشورهایی که یاری کرده اند تا از زیر یوغ بریتانیا خارج شود می رود و با آنها نیز می جنگد تا نشان دهند علی رغم شعارهایی که سر می دهد، برای رسیدن به اهداف خود که هیچ خط قرمزی برای خود متصور نیستند.

این کشور در جنگ های خود به جنایاتی دست زده است که شاهدان آن نیز یا از روایت آن خودداری می کنند یا با اکراه آن را نقل می کنند؛ از جنایتی تحت عنوان می لای در ویتنام در قرن 20 میلادی تا جنایاتی که سیمور هرش، روزنامه نگار تحقیقی آمریکایی از زندان ابوغریب در قرن 21 میلادی روایت می کند و آن را فراتر از جنایت می لای می نامد.

انتهای پیام/
کلید واژه ها: آمریکا - بریتانیا - آمریکایی - اسپانیا - خبرگزاری فارس - فرانسه - هایی - قاره آمریکا - انگلستان - خبرگزاری - حقوق بشر - خط قرمزی - مهاجران - انگلیسی - مستعمره - یادداشت - فرهنگی - پیوند - کشوری - تشکیل - ایالت - اهداف - ماجرا - امروز - یاری - نشان - روند - گیری - فارس - غارت