خیراتی متفاوت برای اموات/ هزینه هایی که صرف آزادی می شود

خانواده «نسیم» و «مجید» راه و مسیری را انتخاب کردند که آزادی به دنبال داشت، آنها هزینه خیرات عزیزان از دست رفته شان را برای رهایی افراد گرفتار شده در پشت میله های زندان صرف کردند.

- خبرگزاری فارس- اردبیلرحیمه شاکر: با چرخش عقربه های ساعت و نزدیکتر شدن به 12ظهر، گام هایم برای رسیدن بلندتر می شود، از در ورودی که می گذرم بیش از 20 نفر، که تعدادی از آن ها روی صندلی انتظار نشسته و برخی در حال قدم زدن در سالن هستند توجه ام را جلب می کند.

شاید اولین باری باشد که در مراجعات گاه و بی گاهم به ستاد دیه استان شاهد این حجم از شلوغی هستم، صورت و نگاه هایشان به بیم و امید آمیخته شده است، به طرف اتاق روابط عمومی می روم و پس از سلام و احوال پرسی به انتظار می نشینم.

زمان که دقایقی پیش چون اسب چموشی می تاخت انگار از نفس افتاده است و حالا ثانیه ها برای حرکت باهم تعارف دارند و انگار سنگینی دقایق در صدای قدم ها گم می شود.

بانویی با لبخند وارد می شود و با انرژی مثبتی که با خود آورده قلب زمان را به تپش درمی آورد.

مسوول روابط عمومی ستاد دیه، برای اینکه فضا را برای مصاحبه مناسب تر کند به بهانه ای از اتاق بیرون می رود و من می مانم و دوباره سردرگمی آغاز یک مصاحبه تلخ و یادآوری حوادثی که می دانم، مصاحبه شونده رغبتی برای تکرارش ندارد.

معرفی شاید اولین سوال ساده و متداول تمام مصاحبه ها باشد که از او می پرسم، با تبسمی که از لحظه ورودش بر لب دارد جواب کوتاه می دهد و می گوید: فرشته شیخی هستم .

انتظار جواب خلاصه و کوتاه را، از او نداشتم.

بنابراین سوال دوم را مطرح کردم، گفتن از اتفاقات و تجربه هایی که منجر به ورودش به این عرصه شده، خواسته بعدی من بود.

به خاطر اضطرابی که بابت یادآوری خاطرات تلخ، به جانش افتاده بود چادر و روسری اش را مرتب کرده و ادامه می دهد: دو سال پیش بود که برادرم مجید در اثر حادثه ای فوت کرد، ناخودآگاه اشک از گوشه چشمانش می لغزد و در کسری از ثانیه ای با انگشتانش پاک می کند .

فضای اتاق رفته رفته سنگین تر می شود و من چون نمی دانم باید چه کنم سکوت می کنم تا حرف هایش را ادامه دهد، اما بغضی که به گلویش چنگ انداخته قدرت ادای کلمات را از حنجره اش ربوده است.

ثانیه هایی بعد کمی آرام می گیرد و از من می خواهد تا به جزییات حادثه اشاره نکند؛ به درخواستش احترام می گذارم چرا که این تنها کاری است که می توانم انجام دهم.

ادامه می دهد: برادرم جوان بود، برای بچه یک و نیم ساله اش که همین دیروز تولدش بود کلی آرزو داشت.

آهی می کشد و می گوید: جای مجید در زندگی ما واقعا خالی است (نگاهش را به زمین دوخت)، در اوج کرونا حادثه ای تلخ باعث فوتش شد و به واسطه شرایط آن روزها، هیچ مراسمی انجام نشد.

 در اولین سالگرد برادرم، اقدام به پخت غذا و پخش آن در مناطق محروم اردبیل کردیم کاری که به عنوان یک عرف در بین مردم مرسوم بوده و تبدیل به یک سنت شد ه است.

اما در سالگرد دوم پدر و مادرم با این کار مخالفت کردند بنابراین تصمیم گرفتیم تا هزینه خیرات غذا را در کار خیر دیگری خرج کنیم.

همین جا؛ از نحوه آشنایی با فعالیت های آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد و مالی و از علت سمت و سو گرفتن به اینکار خیر پرسیدم.

در پاسخ به قدرت فضای مجازی و فعالیت هایی که در این رابطه در آنجا منعکس می شود اشاره می کند و ادامه می دهد: از سال های گذشته طبق فرهنگ و رسوم، احسان برای اموات صرفا در پخت و پخش غذا در بین فامیل و آشنایان خلاصه می شد.

نگاهش را به طرف موبایلی که جمله هایش را داشت کلمه به کلمه ضبط می کرد برگرداند و گفت: از نظر من فضای مجازی و موبایل ها تغییرات بزرگی اعم از مثبت و منفی در زندگی انسان ها رقم می زند، آشنایی من با کارهای خیر و کمک برای آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد و مالی بی ارتباط با عکس ها و مطالب فضای مجازی نیست.

اولین گام من در این راه نیز بواسطه آشنایی با ستاد دیه و اهدای مبلغ خیرات سالگرد برادرم مجید، به این ستاد برای کمک به آزادسازی زندانیان از همین طریق شروع شد.

فرشته شیخی ادامه می دهد: پس از دومین سالگرد مجید و رفت و آمدهای من به ستاد دیه و دیدن چهره افرادی که در سالن این مرکز شاید روزها و حتی سال ها چشم انتظار دستی برای کمک بودند، تصمیم گرفتم تا کمک به آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد و مالی را به طور خودجوش در جامعه انجام دهم و در حد توان نسبت به فرهنگ سازی و اطلاع رسانی این موضوع در بین مردم تلاش کنم.

در ادامه، به قسمت های دیگری از فعالیت های خیرخواهانه خود در خصوص آزادسازی زندانیان اشاره می کند و از تلاش های شبانه روزی خود برای این کار می گوید و برادرش را شخصی می داند که بواسطه او قدم در این راه گذاشته و او را در اجر اخروی کارهایش سهیم می داند.

به امتناع بیشتر خانواده ها از مصاحبه در مورد این کار خیر اشاره می کنم و از تاثیر میزان آگاهی و اطلاع مردم در این باره می پرسم.

پاسخ می دهد: خداوند در قرآن سفارش کرده کارهای نیک و خیر را به صورت آشکارا و پنهانی انجام دهید و اکنون در شرایطی که بیشتر مراسم های عزا و عروسی بدون در نظر گرفتن توان و شرایط مالی خانواده ها به سمت تجملات، بریز و بپاش ها سوق داده شده ، تلاش در جهت مقابله با این ضد ارزش ها ضروری است.

به عنوان مثال اگر در مرگ عزیزی به دنبال خیرات و رساندن ثواب اخروی به او هستیم راه های به مراتب بهتری از تقدیم تاج گل، اوراق تسلیت و تهیه سنگ قبرهای گران قیمت و خیرات غذا برای رساندن ثواب و اجر اخروی به عزیز از دست رفته وجود دارد و می تواند؛ در قالب اهدای خیرات برای آزادی یک زندانی، اهدای جهیزیه برای نوعروسان کم بضاعت و .

  انجام گیرد.

حقیقتا اینکار بیشتر در آرامش روح متوفی تاثیرگذارتر و به مراتب اجر اخروی ماندگارتری دارد که البته تحقق این موضوع نیازمند فرهنگ سازی و ترویج آن در بین مردم و القای این باور که، آزادی یک زندانی در واقع نجات یک خانواده و چندین زندگی است، را دارد.

در سوال آخر گفت و گو با فرشته شیخی، بانویی که از دل یک روستا همت کرده و با متقاعد کردن خانواده اش هزینه خیرات برادر مرحوم خود را به آزادی یک زندانی اختصاص داده؛ می خواهم تا اگر حرف و سخن ناگفته ای دارد، بگوید.

با لبخندی که از ابتدای هم صحبتی بر لب دارد می گوید: مطمئن هستم مجید ما هم از اینکار رضایت بیشتری دارد و امیدوارم تبلیغات و فرهنگ سازی برای ترویج این کار خیر در جامعه بیش ازپیش اتفاق بیفتد.

امیدوارم زندانیان جرائم غیدعمد و مالی که منتظر یک امید هستند، بواسطه افزایش مشارکت و استقبال مردم از اینکار خیر، از بند مشکلات رها شوند و به آغوش خانواده هایشان بازگردند.

حتما ثواب و اجر آزادی یک انسان از بخشش هزاران وعده غذایی، بالاتر است و همه ما موظف به اطلاع رسانی و افزایش آگاهی در جامعه برای انجام کار نیک هستیم.

در ابتدای این راه اگرچه ممکن است چالش های زیادی وجود داشته باشد و با عدم استقبال مواجه شود، اما در نهایت اینکار خداپسندانه هم همانند سایر کارهای نیک، در جامعه جای خود را پیدا خواهد کرد.

  به گفت و گو با خواهری که به دنبال سعادتمندی برادر در آخرت، قدم در راه آزادسازی زندانیان گذاشته پایان می دهیم و به گوشه ای دیگر از این شهر می رویم و پای صحبت های خواهری می نشینیم که تجربه تلخ درگذشت خواهرش را از سرگذرانده است.

حالا ندا از نسیم می گوید؛ از خواهر و همبازی دوران کودکی اش که درست در 28 سالگی دنیاش را عوض می کند، بیماری آتش فراق به دامان خانواده صادقی می زند و طراوت با جانِ نسیم از این خانواده می رود.

فرار از جزییات و نپرسیدن از علت فوت و روزهایی که با غم و اندوه سپری شده؛ شاید بهترین کاری باشد که باید انجام می دادم.

در ابتدا، از آشنایی با فعالیت های آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد و مالی و از چگونگی تصمیم برای انجام این کار خیر می پرسم.

ندا، با اشاره به روزهای ماه رمضان و برنامه های تلویزیونی مختص این ماه حرف هایش را شروع می کند و می گوید: در یکی از روزهای ماه مبارک رمضان در یکی از برنامه های تلویزیونی ماجرای پدری روایت شد که به خاطر مسائل مالی، راهی زندان شده بود ولی تعدادی از خیرین با پرداخت بدهی، او را از بند زندان رها کردند.

شاید اشک های آن پدر در برنامه زنده تلویزیونی اولین جرقه را در ذهن اعضای خانواده صادقی زد تا هزینه های خیرات و احسان غذا برای نسیم را صرف آزادسازی زندانی ها کنند.

در ادامه از تاثیر اطلاع رسانی و افزایش آگاهی مردم نسبت به انجام این عمل خیر می پرسم.

با قاطعیت هرچه تمام می گوید: صرف هزینه های خیرات و احسان اموات برای آزادسازی زندانیان فرهنگ زیبایی است که هنوز نوپا است.

تبلیغات محیطی این اقدام خاص و خداپسندانه متاسفانه قابل قبول نیست و اغلب خانواده هایی که برای این کار پیش قدم می شوند معمولا از طریق آشنایان و دوستان و یا برنامه های رادیو و تلویزیونی و فضای مجازی آشنا شده اند.

ادامه می دهد: پس از جلب رضایت جمعی خانواده برای اهدای هزینه احسان غذا، به زندان اردبیل مراجعه کردیم و از آن جا به ستاد دیه استان معرفی و با فعالیت های این ستاد و اقداماتی که برای آزادسازی زندانیان انجام می شد آشنا شدیم.

فکر می کنم بهترین خیرات و احسان، صرف هزینه ها در چنین راه هایی است.

از راهکارهایی که می تواند در ارتقای فرهنگ اهدای خیرات برای آزادسازی زندانیان در بین مردم موثر باشد می پرسم .

ندا، ایجاد اعتماد را در این کار، مهم می داند و ادامه می دهد: ایجاد اعتماد و جلب اعتماد عمومی با انعکاس فعالیت های این حوزه نقش بسزایی می تواند در افزایش مشارکت مردم داشته باشد، از سوی دیگر نشان دادن تاثیرات مثبت اینکار بر روی زندگی افرادی که از این طریق و کمک های مردمی از زندان آزاد شده اند هم می تواند رغبت بیشتری در مردم برای اهدای هزینه های احسان و خیرات به آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد و مالی ایجاد کند.

توصیه ای که در این خصوص می تواند داشته باشد سوال آخر من برای اتمام این گفت و گو است؛ که با آرزوی سلامتی برای مردم پاسخ می دهد: پایان زندگی و مرگ موضوعی است که برای تمام انسان ها رقم خواهد خورد و تنها چیزی که از انسان باقی می ماند نام نیک و کارهای شایسته ای است که در طول زندگی اش انجام داده و گاهی اثرات مثبت این کارها تا سال ها پس از مرگ انسان نیز پایدار است و چه کاری بهتر از اینکه خانواده ای را بحران نجات دهیم.

در طول این مدت یک سوال خود را به دَر و دیوار ذهنم می کوبیدند و آن هم این بود که، اجر و ثواب چه کاری بیشتر از آزادی یک زندانی می تواند باشد! در ادامه برای اطلاع و آگاهی از آمار زندانیانی که در سال های گذشته از محل اهدای احسان اموات از زندان آزاد و به آغوش خانواده هایشان بازگشته اند، به سراغ رییس ستاد دیه مرکز استان اردبیل رفتم و از اقدامات این ستاد در راستای آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد و مالی جویا شدم.

کریم الله محبوبی با اشاره به آزادی 460 نفر از زندانیان جرائم غیرعمد و مالی در سال 1400 می گوید: 460 نفر در سال گذشته با محکومیت بیش از 85میلیارد تومان از زندان آزاد شده اند که نزدیک به 10میلیارد تومان از آن توسط خیرین و کمک های مردمی و اعطای تسهیلات بانکی به محکومین تامین شد.

باقی مانده این مبلغ نیز از طریق پذیرش اعسار توسط مقام محترم قضایی، گذشت و جلب رضایت از شکات و آورده خانواده های زندانیان در جهت آزادسازی زندانیان فراهم شده است.

وی ادامه داد: با اضافه کردن آورده بیش از 85 جشن گلریزان که در مرکز و شهرستان های مختلف استان برگزار شد، می توان گفت؛ که در سال 1400 بیش از 6 میلیارد و 512 میلیون تومان توسط مردم برای کمک به آزادی زندانیان جرائم غیرعمد و مالی اهدا شده است.

رییس ستاد دیه مرکز استان اردبیل با اشاره به افزایش اطلاعات و آگاهی مردم نسبت به قانون و مقررات مربوط به امور مالی از کاهش آمار زندانیان جرائم غیرعمد و مالی خبر داده و می گوید: میانگین آمار زندانیان در سال های مربوط به 96 و 97 تقریبا 650 نفر بود که خوشبختانه با ارتقای سطح معلومات جامعه و مردم در ارتباط با مسائل مالی و تلاش های مقامات قضایی برای پیشگیری از وقوع جرم این رقم را به کمتر از 200 نفر در سال 1400 کاهش داده است، که امیدواریم با این روند این رقم امسال به زیر 100 نفر تقلیل یابد.

 در میان آمار و ارقامی که از سوی رییس ستاد دیه مرکز اردبیل ارائه می شود، به سختی و مشقت این کار فکر می کنم، خانواده هایی که برای نجات و رهایی یک پدر، مادر و یا فرزند از زندان روزها و سال ها انتظار می کشند و در این میان افرادی نیز هستند که پابه پای آنها بی هیچ توقعی، مو در این راه سپید می کنند و شاهد تمام ماجرا از نیازمندی تا آزادی هستند.

  وضعیت فعلی استان و مقایسه آن با سه ماه سال گذشته سوال دیگری است که رییس مرکز ستاد دیه استان پاسخ می دهد و می گوید: از ابتدای سال تاکنون 40 نفر با محکومیت بیش از 9میلیارد تومان از زندان آزاد شدند و 10 نفر نیز در شرف آزادی هستند.

محبوبی ادامه می دهد:  38 پرونده نیز برای گرفتن تسهیلات بانکی و کمک بلاعوض دارای مصوبه هستند و ارقام مربوط به کمک های مردمی نیز در خور توجه است.

وی به انعکاس فعالیت های ستاد دیه اردبیل در فضای مجازی اشاره و از تاثیر مثبت آن در مشارکت بیشتر مردم برای آزادسازی زندانیان سخن به میان آورده و ادامه می دهد: در سال های اخیر افرادی با فروختن فیش حج و اهدای مبلغ آن و یا اهدای هزینه خیرات غذا در ماه های محرم و صفر و اهدای هزینه احسان اموات در آزادسازی زندانیان سهیم شدند و بالای 800میلیون تومان در سال گذشته جمع آوری و صرف آزادی زندانیان جرائم غیرعمدو مالی نیازمند شد.

در سوال پایانی از خاطره ای فراموش نشدنی می پرسم، چرا که شنیدن خاطره از زبان شخصی که سال ها با خانواده های زندانیان هم کلام و هم درد شده؛ شاید خالی از لطف نباشد.

رییس ستاد دیه مرکز استان اردبیل گفت: در سال گذشته و در شب میلاد حضرت قائم(عج) جشن آزادی زندانیان  برای اولین بار در دفتر نماینده ولی فقیه در استان برگزار شد و طبق آمار و میزان مشارکت خیرین بنا بود حکم آزادی 12 نفر از زندانیان جرائم غیرعمد و مالی در این مراسم صادر شود که به لطف خداوند استقبال مردم و مشارکت خیرین این عدد را به 28 نفر افزایش داد و اشک شوق را در چشمان همه تلاشگران این عرصه حلقه زد.

می گوید: در این بین آزادی جوان 31 ساله ای رقم خورد؛ که به علت ریزش چاه منزل روی سر شخصی که برای لایروبی چاه اقدام می کرد و منجر به فوت شده بود، و چندین سال به خاطر ناتوانی در تامین دیه در زندان به سر می برد خاطره ای فراموش نشدنی برایم رقم خورد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از اردبیل، پس از پایان گفت و گو با رییس ستاد دیه مرکز استان اردبیل؛ به نظر می رسد تمام کننده این ماجرا هم صحبتی با زندانیان و خانواده های است که طعم شیرین آزادی را به همت دست هایی پنهان چشیده اند که متاسفانه امتناع اغلب خانواده ها از مصاحبه به داستان نیمه تمام نقطه پایان می گذارد.

اما دنیا نیازمند جای بهتری شدن است، در گذر عمری که رو به پایان است وقتی نسبت به درد همنوع خود بی فکر نباشیم، وقتی در حد توان خود بتوانیم دست انسانی را برای بلند شدن بگیریم، دنیا جای بهتری خواهد شد.

انتهای پیام/3727/
کلید واژه ها: انتظار - روابط عمومی - هزینه - آزادی - خیرات - خبرگزاری - هایی - ستاد دیه - خانواده - متفاوت - انتخاب - گرفتار - روابط - عمومی - استان - صندلی - احوال - زندان - افراد - ثانیه - اولین - رهایی - ورودی - شلوغی - امید - رفته - اتاق - شاهد - زمان - صورت