روایت عاطفه ای مادرانه؛ از تیمارکردن بیمار پی کایو تا مدیریت دغدغه مند یک سمن حمایتی

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از شیراز، مدتی بود که درباره بچه هایی که عقب افتاده ذهنی و جسمی هستند، تحقیق و از انواع عقب افتادگی پرس وجو می کردم.

خیلی از این بچه ها به صورت مادرزادی دچار عقب ماندگی ذهنی هستند و خانواده و نهادهای حمایتی و پزشکی تنها کاری که می توانند برای این گروه انجام دهند این است که شرایط زندگی را برای این کودکان تسهیل کنند و کمک کنند تا گذران عمر این گروه از اجتماع برای خودشان و اطرافیانشان کمی قابل تحمل تر شود.

اما گروهی از این بیماران هستند که در هنگام تولد از مادر، سالم و سلامت بوده اند و در اثر شرایط خاصی به تدریج دچار عقب ماندگی ذهنی و جسمی می شوند که البته اگر خانواده و جامعه هشیارتر عمل کنند، این کودکان بدون مشکل می توانند زندگی معمولی خود را ادامه دهند و حتی ضریب هوشی بالاتری از میانگین جامعه داشته باشند! هزینه های یک فرد دچار عقب ماندگی برای جامعه و خانواده ها بسیار سنگین است، هزینه های روحی، روانی، اجتماعی، جسمی و اقتصادی! آیا می دانید خیلی از عقب ماندگی ها قابل پیشگیری است؟ شاید برای شما هم به اندازه من، عجیب باشد که تا حدود سال 86، کمتر کسی در کشور ما می دانست که می توان در برخی از کودکان از عقب افتادگی، پیشگیری کرد! در رابطه با همین موضوع، گفتگویی داشتم با معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز �