ماجرای خانم معلمی که فقط برای سیاحت به «زادگاه خورشید » رفته بود اما دلش را همانجا، جا گذاشت

خودش اینجاست و دلش بلوچستان.

از وقتی به سراوان نقطه مرزی ایران و پاکستان رفته، زندگی برایش معنای دیگری پیداکرده و حالا یکی از مهم ترین دغدغه های زندگی اش شده حمایت از مردم قناعت پیشه .

- گروه زندگی- نفیسه خانلری: معلمی از اهالی شهرری است که سابقه ای 21 ساله در این عرصه دارد.

سال های زیادی است برای مردم محروم و زنان سرپرست خانواده کار می کند و دلش می خواهد که این افراد هم زندگی شادی داشته باشند.

خانم ترکان اعتقاد خاصی به دعای خیر این افراد دارد و خدمات خیرانه خود را نذر سلامتی پدرش کرده است.

راضی کردن این خانم معلم برای مصاحبه کار راحتی نیست؛ می گوید: ما برای خدا کار می کنیم ما بااین حال وقتی دلایل ما را می شنود و احساس می کند که شاید این گفت وگو بتواند برای دیگران ایجاد انگیزه کرده و آن ها را نیز به این سمت بکشاند، درخواستمان را می پذیرد و امیدوار است که این مصاحبه سبب خیری شود برای مردم محروم بلوچستان.

زادگاه خورشید ایران خانم ترکان دو سال پیش برای اولین بار راهی سراوان و روستای سب شد.

جایی در شرقی ترین منطقه بلوچستان که به زادگاه خورشید ایران شهرت دارد.

آفتاب ایران از این شهر طلوع می کند و مردمش نیز همچون خورشید، گرم و آرامند.

این ها را خانم ترکان می گوید.

بانویی که تخصصش در رشته معماری است و سال ها در همین رشته به دانش آموزان درس داده.

حضور این خانم معلم در روستای سب، نه به سبب رسیدگی به مردم آنجا بوده و نه برای کارآموزشی.

به واقع او با دغدغه دیگری به روستای سب می رود اما ازآنجایی که طی سال های گذشته همواره برای افراد محروم کارکرده، این بار هم مسیر متفاوتی برایش رقم می خورد.

برای بازدید از قلعه سب که مرتبط با رشته تخصصی ام بود، راهی این روستا شدم اما دیدن زندگی سخت مردم آنجا، بسیار ناراحت کننده بود و دلم می خواست برایشان کاری انجام دهم.

وقتی از روستای سب حرف می زنیم منظورمان یک روستای مرزی به شدت گرم و دچار خشک سالی است.

جایی که نخل های خرما خشک شده اند و مردم نه می توانند کشاورزی کنند و نه منبع درآمد دیگری داشته باشند.

مردم این روستا بسیار قناعت پیشه هستند وکم توقع.

  این ها، برای ما مسئولیت ایجاد می کند و امیدوارم بتوانیم در این مسیر به موفقیت هایی دست پیدا کنیم.

مربی ها داوطلبانه به کودکان  روستای سب آموزش می دهند و تلاش می کنند فضای شادی را برای آنها مهیا کنند  می خواهیم مردم بلوچ درآمدزا باشند نه دریافت کننده این خانم معلم که طی دو سال گذشته، برای حمایت از مردم بلوچستان تلاش بسیاری کرده و توانسته با همراهی دوست و آشنا، دل بچه های بلوچ را شاد کند، شرح مختصری از اقدامات صورت گرفته می دهد: زمانی که از روستای سب برگشتم، اطرافیان با دیدن عکس ها و اطلاع از اوضاع واحوال مردم آن منطقه، به شکل داوطلبانه برای حمایت از مردم بلوچ اعلام آمادگی کردند، بطوریکه به یار همیشگی ما تبدیل شدند و الآن هم به طور مداوم، پیگیر زمان ارسال کمک ها هستند.

البته خیلی از ورزشکاران در این مسیر، ما را همراهی کردند و تابه حال توانسته ایم کمک های مالی زیادی برای معیشت این عزیزان داشته باشیم و برای بچه های بلوچ، چندین هزار کتانی و کوله با لوازم تحریر داخل آن تهیه کنیم.

بچه های آنجا تا قبل از این، چنین هدایای نگرفته بودند و برایشان آن قدر تازگی داشت که حسابی خوشحال می شدند.

 او ادامه می دهد: البته باید بگویم که هدف اصلی ما، این نیست.

هیچ وقت دوست نداشتم صرفاً به جمع کمک های مالی برای مردم سب و بلوچستان بپردازم، زیرا این نوع کمک ها که به مانند مسکنی موقت هستند، عادت گرفتن را در آن ها تقویت می کنند و این تصور برای مردمان منطقه به وجود می آید که فقط باید دریافت کننده باشند، بنابراین ما در کنار کمک های مالی باید برای رونق کسب و کار آن ها کاری انجام دهیم تا این مردم قدر خود را بدانند و با درآمدزایی درست بتوانند آینده خود و فرزندانشان را تضمین کنند.

زنان  روستا را تشویق می کنند هنرهایی که دارند را به کار بگیرند و دست سازه های  آن ها را خریداری می کنند زنان بلوچ را پای کار آوردیم خانم ترکان و همراهانش تا به امروز کارهای مختلفی برای درآمدزایی مردم بلوچ کرده اند اما برنامه های دیگری هم دارند.

اولین و مهم ترین کاری که باید انجام دهیم، بحث فرهنگ سازی برای مردم بلوچستان است.

ما برای آنکه مردم بلوچ، داشته های خود را باور کنند و بدانند که حتی درجایی مثل روستای سب هم می توان کارهای مؤثری انجام داد، با حمایت خیران، کاشت نهال های خرما و زیتون را آغاز کردیم؛ این درخت ها را در مسیری گودالی کاشته ایم تا درخت ها، آب بیشتری دریافت کنند و هریک از مردم هم گاهی به آن ها آب بدهند.

به واقع، این درخت ها که پروژه کاشت آن ها همچنان تداوم دارد، در آینده می توانند منبع خوبی برای درآمدزایی مردم بلوچ باشند.

البته در ابتدا با مشکلاتی مواجه بودیم، مثلاً گوسفندان همین مردم آمدند و سری اول نخل ها را خوردند اما آن ها باید آگاهی پیدا می کردند و فرهنگ نگهداری و حفاظت از داشته هایشان را یاد می گرفتند که کم کم این اتفاق افتاد.

یکی دیگر از اقدامات خوبی که توسط این خانم معلم در راستای درآمدزایی مردم بلوچ صورت گرفته، استفاده از ظرفیت زنان برای درآمدزایی است.

خانم ترکان می گوید: ما به خانم های بلوچ گفتیم که می توانیم برایتان کارگاه بزنیم تا بیایید و صنایع دستی خودتان را درست کنید اما به خاطر مسائل فرهنگی و مذهبی، بیرون آمدن از خانه برای آن ها ممکن نبود، بنابراین آن ها در خانه های خودکار سوزن دوزی را شروع کردند و ما نیز محصولات آن ها را خریداری کردیم.

آن ها از این اتفاق خیلی راضی و خشنود هستند و دلشان می خواهد به عنوان یک سفیر، آن ها را معرفی و بازار فروش را برایشان فراهم کنیم که در این زمینه، کارهایی کرده و در حال رایزنی های بیشتر برای فروش محصولات این عزیزان در فروشگاه های معتبر هستیم.

شادی کودکان  روستای سیستان و بلوچستان بعد از اینکه هدایای خود را تحویل گرفتند  هدف اصلی؛ رونق گردشگری یکی از راه هایی که می تواند برای درآمدزایی مردم بلوچ بسیارموثر باشد، بحث گردشگری است اما این هم، اماواگرهایی زیادی دارد.

خانم ترکان و همراهانش می خواهند کاری کنند تا مردم به بلوچستان به ویژه روستای سب سفر کنند و منجر به درآمدزایی برای آن ها بشوند.

متأسفانه به علت برخی باورهای غلط، ترس مردم مانع از این می شود که به بلوچستان سفر کنند اما واقعاً مردم آنجا بسیار مهربان و مهمان نواز هستند و نباید تصورات غلطی نسبت به آن ها داشت.

البته این تازه یک طرف قضیه است.

طرف دیگر به عدم امکانات روستا برمی گردد.

آنجا مکانی برای اقامت مسافران نیست و مردم روستا باید این شرایط را برای توریست فراهم کنند.

ِ خانم ترکان به رونق گردشگری در روستای سب طی مدتی نه چندان دور امیدوار است و می گوید: در حال فرهنگ سازی در این زمینه هستیم تا بتوانیم چند نفر از اهالی روستا را که در نزدیکی قلعه سب زندگی می کنند را برای ساخت خانه مهمان آماده کنیم.

در حال حاضر یکی از روستاییان راضی به چنین کاری شده و با نخل خرما، خانه ای آماده کرده تا بتواند از مهمانان پذیرایی کند.

ما می خواهیم این کارها را گسترش دهیم تا این منطقه نیز مثل جاهایی چون قشم، هرمز، چابهار و .

، به منطقه ای گردشگری تبدیل شده و اقتصاد آن ها رونق بگیرد.

کمک گرفتن از مردم سب در بحث میراث فرهنگی و مرمت قلعه تاریخی سب، عملاً می تواند برای آن ها درآمد ایجاد کند.

دانش آموزان روستای سب  امسال با کیف های نو به مدرسه می روند آموزش بچه های بلوچ، برکتی برای معلمان آموزش بچه های محروم بلوچستان با بهترین کادر تدریس، یکی از اقدامات ارزشمندی است که سال گذشته باهمت خانم ترکان و همکارانش انجام شد.

پارسال تعدادی از بهترین معلمان خود را برای این کار جمع کردیم و در فضای شاد و اسکایروم، بچه های ضعیف منطقه را پای کلاس درس نشاندیم.

همکاران ما یک ماه تمام برای بچه های بلوچ تدریس خصوصی داشتند و کاملاً دلی این کار را انجام دادند.

قاعدتاً در ابتدای کار، دانش آموزان با مشکل نبود تبلت مواجه بودند که خودمان دو عدد تبلت برایشان فرستادیم و بعضی از آن ها هم با گوشی های اطرافیان و همسایه ها پای کلاس درس نشستند.

به هرحال این کار با موفقیت انجام شد و امسال هم قطعاً چنین برنامه ای تکرار خواهد شد.

او از این تدریس به عنوان یک بهره مندی دوطرفه، هم برای بچه های سب و هم برای معلمان یادکرده و می گوید: من معتقدم از هر دست بدهی از همان دست پس می گیری.

خوشبختانه بعدازاین تدریس خیرخواهانه، برای معلمان ما اتفاقات کاری بسیار خوبی افتاد، به طوری که الآن پای صحبت هرکدامشان بنشینید حتماً می گویند که این اتفاق به برکت کار برای بچه های بلوچ بوده است.

خدمت را نذر سلامتی پدرم کرده بودم همیشه به این فکر می کرده که بتواند برای نیازمندان کاری انجام دهد.

از درست کردن و فروش تخم مرغ رنگی برای خرید لباس شب عید دانش آموز نیازمند گرفته تا کشیدن نقشه ساختمان برای مردم محروم و حمایت از مادران سرپرست خانواده.

نیازمندان برای او همیشه یکی از اولویت های زندگی بوده اند.

این خانم معلم سال ها برای نیازمندان و محرومان کارکرده.

تبریز، چابهار، سراوان، تهران و .

، اصلاً فرقی نمی کند کجا باشد، مهم این است که بتواند کار خیری انجام دهد و این کار خیر را نذر سلامتی خانواده اش کند.

گاهی آدم فکر می کند مادیات برایش مهم است و دنبال آن می رود اما گاهی مادیات در قبال سلامتی آن قدر رنگ می بازد که دلت می خواهد هر کاری انجام دهی تا ذره ای از سلامتی را به دست آوری.

قدم گذاشتن درراه خیر نیز چنین دستاوردی به همراه دارد و وقتی وارد آن شوی، تازه می فهمی که ثمراتش خیلی بیشتر از مادیات است.

من این مسئله را با تمام وجود لمس کرده و به آن ایمان دارم.

پدرم سرطان بسیار بدی داشت و پزشکان گفته بودند که 6 ماه بیشتر زنده نمی ماند.

در همان دوران تمام کمک های خود را نذر سلامتی پدرم کردم و نتیجه آن را هم دیدم، در عین ناباوری همه پزشکان، پدرم به برکت همین خدمات، 10 سال بدون درد زندگی کرد.

به اعتقاد من، این ها نشانه های خداوند برای ماست تا بتوانیم در مسیری درست قدم برداریم.

راه اندازی کارگاه خیاطی برای مادران سرپرست خانوار امروز کارگاهی در مدرسه شهید غیوری شهرری مشغول به فعالیت است که زنان سرپرست خانوار می توانند از طریق این کارگاه، خرج زندگی خود را تأمین کنند.

خانم ترکان که حدود دو سال پیش نقش قابل توجهی درراه اندازی این کارگاه خیاطی داشته، در این رابطه توضیح می دهد: در این مدرسه مدیر مقطع متوسطه بودم.

آن موقع با خود می گفتیم چه کاری می توانیم انجام دهیم تا برای مادران دانش آموزانی که سرپرست خانواده هستند، مؤثر باشد؟ راه اندازی کارگاه خیاطی، یکی از بهترین گزینه ها بود.

خانم ها بسیار آسیب پذیرند و ما می خواستیم شرایطی را فراهم کنیم تا آن ها به جای کار کردن در مترو و خانه های مردم، در محیطی امن به فعالیت بپردازند، بنابراین کارگاه خیاطی را در مجتمع آموزشی شهید غیوری و با حمایت های دکتر غیوری راه انداختیم.

تمام هزینه های اولیه همچون خرید چرخ های خیاطی پیشرفته و پارچه توسط ایشان و برخی از خیرین تأمین شد.

آن موقع تازه کرونا آمده بود و کشورمان در تأمین ماسک مشکلات زیادی داشت، بنابراین خانم های خیاط ما دست به کار شدند و با تولید ماسک، هم به کمک مردم و کشور آمدند و هم خودشان به درآمد رسیدند.

 او ادامه می دهد: بعدتر که ماسک به میزان کافی در اختیار مردم قرار گرفت.

کارهای دیگری در این کارگاه انجام شد.

ازآنجایی که ما برای مردم بلوچستان کار می کردیم و خانم هایشان را به کار سوزن دوزی تشویق کرده بودیم، تعاملی بین کار آن ها و کارگاه به وجود آوردیم.

آن ها نوارهای سوزن دوزی را به ما می فروختند و خانم های کارگاه با آن ها، شال، کیف، لباس و .

می دوختند.

به واقع ما با چنین کاری ضمن خرید محصول دست خانم های بلوچ، توانستیم هنر آن ها را نیز به مردم معرفی کنیم.

همسرم همیشه پای کار است خانم ترکان علاوه بر نقش های اجتماعی خود چه به عنوان یک فرد خیر و چه به عنوان معلمی که ارتباط بسیار صمیمانه ای با شاگردانش دارد، خود را یک مادر و همسر می داند و در تمام این سال ها تلاش کرده تا در این نقش ها نیز موفق ظاهر شود.

البته همسر و فرزند این خانم معلم، همواره در این مسیر خانم ترکان را همراهی کرده و مهم ترین حامی برای او بوده اند.

بعد از سفر من به بلوچستان، همسرم خودش پای کار آمد و حتی گاهی از من هم جلوتر زد.

خوشبختانه او در تمام مواقع، شانه به شانه من حرکت کرده تا بتوانیم در مسیری هموارتر برای کمک به محرومان و نیازمندان قدم برداریم.

مثلاً سال ها پیش، زمانی که در گروه مهندسین خیر اردبیل عضو بودم، همسرم دست به کار شد و دایی خود که از جراحان ساکن آلمان بود را به این گروه معرفی کرد که این پزشک حاذق، هرچند وقت یک بار به ایران می آمد و در اردبیل، جراحی های رایگان انجام می داد.

او اضافه می کند: علاوه بر همسرم، دخترم هم علاقه زیادی به این کارها دارد.

او الآن با بچه های بلوچ در ارتباط است و معمولاً این بچه ها اگر نیاز و درخواستی داشته باشند، به دخترم می گویند.

به لطف خدا، فرصت خدمت برای تک تک اعضای خانواده فراهم شده و ما هم سعی می کنیم که قدر آن را بدانیم.

انتهای پیام/
کلید واژه ها: زندگی - زنان سرپرست خانواده - خانم معلم - ایران و پاکستان - سرپرست خانواده - معلم - خانم - ایجاد انگیزه - افراد - معلمی - نذر سلامتی - نقطه مرزی - رفته - مردم - مهم ترین - برای خدا - پاکستان - خانواده - گفت وگو - سرپرست - سراوان - مصاحبه - سلامتی - خورشید - اعتقاد - انگیزه - یکی از - اهالی - دیگری - احساس