کوچه های هر محله و منطقه از پایتخت، در سایه تاریخی که بر آنها گذشته است، هویت هایی شنیدنی و دیدنی دارند.
هویت هایی که گاه با ویژگی «ترین» ها گره می خورد و جذابیتِ روایتگری آنها را به توان چند برابری می رساند.
- " را باید تنها کوچه ای از تهران دانست که سالیان قبل، 14 مدرسه و اکنون 11 مدرسه دوره ابتدایی را در خود جای داده است.
مدارسی بزرگ، با کلاس هایی یک اندازه، پنجره هایی عمودی و سکوی سنگی ویژه معلم که هنوز هم بعد از گذشت حدود 70 سال، هیاهوی دانش آموزان در آنها می پیچد.
راهی این کوچه متفاوت در این محله پُر تراکم می شویم تا در گفت و گو با اهالی، تاریخ، هویت آن را بررسی کنیم.
کوچه مدرسه در امتداد باغ های طرشت با توجه به توسعه شهرنشینی و تراکم جمعیتی و ساختمانی در محدوده خیابان هاشمی، تصور این که روزگاری، پهنه این خیابان، از باغ های پر درخت و زمین های دست نخورده، سبز بوده، قدری دشوار است! باغ هایی که احمد رسولی یکی از کسبه قدیمی کوچه مدرسه در مورد آنها توضیح می دهد: از پدران مان بسیار شنیده ایم که باغ هایی این محدوده، در واقع بخش های جنوبی باغ های طرشت بوده اند.
باغ هایی که در دهه 30، بتدریج جایشان را به ساختمان های آجری یک طبقه و واحدهای تجاری مانند گاراژهای باربری دادند.
یکی از بقای آن گاراژها را می توانید همین الان کمی آن طرف تر از کوچه مدرسه مشاهده کنید.
گاراژی بزرگ و فعال که اتفاقا نامش هم طرشتی است.
رسولی ادامه می دهد: خود من نیز در یکی از همین مدارس کوچه مدرسه، درس خوانده ام.
آن سال ها، نامِ مدرسه مان که هنوز هم میانه کوچه قرار دارد، اورانوس بود.
فرزندانم نیز اینجا درس خوانده اند.
کلاس هایی کاملا نورگیر با تهویه هوای مناسب و البته استحکام عالی؛ اینها همه به معماری خوبش بازمی گردد.
درست است که همسایگی با کوچه مدرسه، دردسرهای زیادی از جمله آلودگی صوتی و ترافیک برای اهالی دارد اما وجه هویتی و خاطرانگیز آن برای ما، دوست داشتنی تر است.
کاش مسئولان، این وجه را تقویت کنند تا خاطره این کوچه متفاوت، ماندگار شود.
دردسرهای این کوچه با هویت داخل کوچه مدرسه حدودا 5 متری که می شویم، سمت چپ، در فواصل چند متری، مدارس با نماهایی قدیمی نمایان می شوند.
مدارسی که سر در اصلی آنها، کاشی های آبی رنگی نصب شده و سال تاسیس را حدود 1332 نشان می دهند.
محمد کریمی از دیگر کسبه قدیمی کوچه مدرسه می گوید: در تهران چند کوچه مدرسه وجود دارد که علت نامگذاری شان فقط، ساخت نخستین مدرسه آن محدوده در آن کوچه است نه تعداد مدرسه های ساخته شده در آنها.
کریمی می افزاید: دهه 50 چندتایی از مدارسِ ابتدای کوچه را با دیوارکشی به 2 مدرسه مجزا تقسیم کردند.
راستش آن سال ها جمعیت زیاد شده بود و همین مدارس هم برای دانش آموزان کافی نبود.
هر مدرسه حدود 70 کلاس دارد که در مجموع 300 تا 450 دانش آموز در آنها سرگرم تحصیل هستند.
اینها را گفتم تا به این مطلب برسم که مدارس این کوچه قدیمی هستند و نیاز به تعمیر، بازسازی و نوسازی اساسی دارند که نباید فراموش شوند.
زهرا کاشی از والدینی است که مقابل یکی از مدارس منتظر ایستاده تا با نواختن صدای زنگ تعطیلی، دخترش بیرون بیاید.
او می گوید: خانه مان انتهای کوچه مدرسه است.
حالا که محدودیت های کرونایی رفع شده و دانش آموزان باید در کلاس ها حضور داشته باشند، شلوغی های رفت وآمد و انباشت زباله، امان مان را برده است.
به نظرم مسئولان باید ساز و کار ویژه ای برای این کوچه تدبیر کنند تا هم ساکنان، آسایش داشته باشند و هم از این کوچه با هویت لذت ببریم.
کلید واژه ها: مدرسه - کوچه - هایی - خیابان - هویت - دوره ابتدایی - دانش آموزان - تهران - تراکم - حدود - کلاس - روایتگری - شهرنشینی - محله - ساختمانی - گذشت - گفت و گو - ابتدایی - متفاوت - تاریخی - برابری - سالیان - توسعه - دیدنی - منطقه - پنجره - گذشته - ویژگی - بررسی - ویژه
