خاطره ساعد سهیلی از روزی که خدا صدایش را شنید

سال 1391 به یک جشنواره خانه سینما رفتم و به جایزه گرفتن شهاب حسینی نگاه می کردم.

من آن زمان به خود گفتم که 5 سال بعد باید این جایزه را کسب کنم، اما 2 سال بعد توانستم آن جایزه را کسب کنم.

- ساعد سهیلی از سختی هایی که در راه رسیدن به سینما طی کرده است گفت.

این بازیگر مشهدی سینما در رویداد حرکت انسانی که شامگاه گذشته، 28 اردیبهشت ماه در مشهد برگزار شد، در رابطه با راهی که برای بازیگر شدن طی کرده است، اظهار کرد: از زمان کودکی عاشق بازیگری و برای تست دادن به دفترهای مختلف سینمایی مراجعه می کردم، اما به من اعتماد نمی کردند و معمولا نقش های خیلی کوتاه به من پیشنهاد می دادند.

این روند تا سال 1387 ادامه پیدا کرد و آن زمان باید به سربازی می رفتم.

برای سربازی به نیشابور اعزام شدم، خدمت را شروع کردم.

در آنجا با یک فرد تهرانی آشنا شدم و جای خود را برای سربازی با عوض کردم و به تهران رفتم.

پس از آن به شهرک سینمایی دفاع مقدس رفتم.

وی افزود: مسیر من تا آنجا خیلی دور بود.

یعنی باید 5 صبح از خواب بیدار می شدم و چند وسیله نقلیه سوار می شدم تا به محل خدمت برسم.

روزانه 6 ساعت در راه بودم و کارم آنجا این بود که گردگیری انجام دهم، چایی بریزم، زباله ها را آتش بزنم و سرویس های بهداشتی را نظافت کنم.