شیرینی فرزندآوری به روایت تازه مادر شده ها در بخش نوزادان/ از تجربه مادری پس از 13 سال تا روایت مادرانه یک دختر 20 ساله

صورت هایشان محل تلاقی اشک و لبخند است.

نمی خواهم مزاحم این دیدار مادر و فرزندی شوم.

چند قدم آن طرف تر خودم را با نوزاد دیگری سرگرم می کنم.

دلم پر می کشد برای چند لحظه بغل اش بگیرم.

- گروه زندگی:  مقصد، این بار بیمارستان نجمیه است.

از ترافیک و شلوغی های خیابان جمهوری که عبور کنید.

تابلوی بیمارستان نمایان می شود.

مستقیم بیایید بخش زایمان!  در همان لحظات ابتدایی ورودمان به بخش زایمان چند مادر تازه زایمان کرده را می بینم که به سمت آسانسور می روند.

از پرستار مقصدشان را جویا می شوم.

می گوید: برای دیدن نوزادشان به بخش مراقبت های ویژه  یا  (NICU) می روند.

همراهشان می شوم.

اشتیاق مادران برای این دیدار آنقدر زیاد است.

که حتی چند لحظه ای که طول می کشد تا در آسانسور بسته شود.

برای شان سخت می گذرد.

مادر جوانی می گوید: پس چرا بسته نمی شود؟! دلم دارد پر می کشد برای دیدن دخترم!   انگار حرف دل بقیه را زده باشد.

زمزمه ها شروع می شود.

مادر دیگری حرفش را تایید می کند و می گوید: من هم همینطور همه انرژی ام را جمع کرده ام برای دیدنش.

دیگر طاقت ندارم.

حرف های شان مرا  برای دیدن این کوچولوهای تازه به دنیا آمده مشتاق تر می کند.

بلاخره درِ آسانسور بسته می شود و پس از یک دقیقه در طبقه ای می ایستد.