می توان طعم خوش عفو را چشید هر چند با دلی داغدار/ وقتی امام علی(ع) واسطه خیر می شود

خبرگزاری فارس شیراز؛ سمیه انصاری فرد: به قصد خرید، طول پیاده رو را طی می کردم اما انگار شم سوژه یابی رهایم نمی کرد و چشمانم هراسان در جستجوی دانه بود، در دامگهی که معلوم نبود چه برایم در چنته دارد! ناگهان مقابل ساختمان دادگستری، چهره یک آشنا نظرم را جلب کرد، او هم به سمتم آمد و در عرض چند ثانیه کلی خاطره زنده شد.

- چطوری دختر، هنوز می نویسی؟ هنوز هم از دست از قلم و کاغذ و دوربین برنداشتی؟ - خودت چطور؟ هنوز با مددجوهایت سر و کله می زنی؟ وقتی دستان یک دوست قدیمی در دستت گره می خورد، کلی شور و نشاط که در گذر زمان رنگ باخته، دوباره جان می گیرد.

دیدار هر آشنایی، اتفاق نابی است برای تجدید خاطره.

دقایقی بعد در ماشینِ حدیث، به گپ و گفت ادامه دادیم.

- سرویس حوادث رو گذاشتی کنار؟ با اشاره سر تایید کردم و حدیث ادامه داد: یادم هست همان موقع هم زیاد رغبتی به اخبار حوادث نداشتی و می گفتی روحت آزار می بیند.

شیشه ماشین را قدری پایین بردم، ارگ کریمخان را دور زد و محوطه مقابل ارگ با آن گل های بومی و درخت های هم تراز، چشم نوازی می کرد.

حدیث که رگ خواب مرا می دانست، گفت: چند هفته هست درگیر یک مددجو هستم که وضعیتش، ذهنم را حسابی درگیر کرده.

- جرمش چیه؟ - جرمش را نپرس، اما مجازاتش اعدام است.