اینجا، قد آرزوها بلند است...

نمی شود از سیستان و بلوچستان برگردی و روح و دلت آنجا نماند.

فارغ از نبود امکانات بهداشتی، آب، گاز، بعد مسافت و ناهمواری راه ها، بچه ها در این روستاها از کوچکترین امکانات برای رشد شخصی، - تفریح و بسیاری سرگرمی های ساده و ابتدایی محروم اند محرومیت ، نجابت ، مهمان نوازی ، سنت ، فرهنگ ، فقر ، تحصیل ، بیکاری و حکایت از آینده ای که برخی کودکان این خطه، حتی تصوری از آن نمی توانند داشته باشند؛ واژه هایی هستند که پس از سفر از زاهدان و شهرستان مرزی میرجاوه در ذهنم نشسته است؛ نمی شود از سیستان و بلوچستان برگردی و روح و دلت آنجا نماند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا؛ تقریبا محال است حرف از محرومیت و عدالت باشد و اسمی از سیستان وبلوچستان به میان نیاید.

فارغ از میزان اثربخشی، گزارش های خبری و تصویری بسیاری از این استان تهیه و منعکس شده اند؛ با این حال تا گوشه گوشه این استان پهناور را ندیده و با مردمانش سخن نگفته باشید غیرممکن است بتوانید با تصور ذهنی درستی درباره شان بنویسید و یا مسئولی باشید که بخواهید برایشان تصمیم بگیرید.

زاهدانی ها می گویند برخی مسئولان، به استان که سفر می کنند تنها به سخنرانی و برگزاری جلسه در چند اداره و مکان دولتی و دانشگاهی بسنده کرده و معمولا به شهرستان ها که هرکدام با دیگری فاصله زیاد و تفاوت های بسیاری دارند و بعضا حتی از ج�