تشنه یک صحبت طولانی ام

پویش «گفت وگو در خانواده ها» بر اساس کدام نیاز شکل گرفت؟ - پویش گفت وگو در خانواده ها بر اساس کدام نیاز شکل گرفت؟ به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه ایران نوشت: عجب بچه زبون درازی! چقدر حرف می زنی و بلبل زبونی می کنی؟ بچه که این قدر حرف نمی زنه.

ببین دخترخاله ات رو چقدر ساکت و حرف گوش کنه! یاد بگیر! بچه باید حرف گوش کن باشه.

این حرف ها را خیلی هایمان در کودکی بارها از زبان پدر و مادرمان شنیده ایم.

اگر پدر و مادر هستید، شاید هنوز هم همین حرف ها را به بچه های تان می زنید؛ این که زیاد حرف نزنند یا به قول معروف بلبل زبانی نکنند و حرف گوش کن باشند.

اصلاً بی تعارف خیلی از خانواده ها این ویژگی را ارزشمند می دانند؛ ساکت و حرف گوش کن بودن! خیلی ها حتی در بزرگسالی هم به خاطر این ویژگی ها تقدیر می شوند: فلانی رو می شناسی! چقدر کم حرف و ساکته هیچ وقت درباره خودش حرف نمی زنه.

اصلاً نمی فهمی توی سرش چی می گذره.

حسابی درونگرا و خویشتنداره.

بد نیست بدانید همین صفت ها که گاه به عنوان صفات پسندیده ترویج می شود اغلب اثرات زیانباری دارد.

بچه ای که از کودکی به حرف نزدن تشویق شده در بزرگسالی هم نمی تواند با خانواده اش حرف بزند و درباره مسائل و احساساتش با آنها گفت وگو کند.