یک کتابسازی به غایت آشکار و بی سبب

این مطلب درنگ آرش آذرپناه، داستان نویس و منتقد ادبی، بر کتاب «سه استاد؛ ابراهیم گلستان، قاسم هاشمی نژاد و شمیم بهار» نوشته جعفر مدرس صادقی است و نظر خود را راجع به این کتاب به صراحت بیان می کند.

- ایسنا/خوزستان این مطلب درنگ آرش آذرپناه، داستان نویس و منتقد ادبی، بر کتاب سه استاد؛ ابراهیم گلستان، قاسم هاشمی نژاد و شمیم بهار نوشته جعفر مدرس صادقی است و نظر خود را راجع به این کتاب به صراحت بیان می کند.

آرش آذرپنا در یادداشت خود که آن را در اختیار ایسنا گذاشته و صرفا بیانگر نظر او است می نویسد: دو روز است دارم فکر می کنم اولین جمله این مطلب را چطور شروع کنم.

اول خواستم بنویسم سه استاد بیش از هر چیز یک کتابسازی مفتضحانه است.

اما می دانم در بین دوستان نویسنده ام کسانی جعفر مدرس صادقی و دنیای داستانی اش را دوست دارند و ممکن است آزرده شوند یا تصور شود که من چون جنس داستان مدرس صادقی را دوست ندارم و مثلا ابراهیم گلستان را دوست دارم جبهه گرفته ام.

پس بهتر است این جور شروع کنم: سه استاد یک کتابسازی به غایت آشکار و بی سبب است که می توانست اساسا نوشته نشود.

اگر تا به حال بدترین کتابسازی در زمینه داستان کوتاه سه جلدی دکتر حسین پاینده به نام داستان کوتاه در ایران بود، امروز سه استاد به آسانی گوی سبقت را از این کتاب می رباید.