هفتم آبان، روز کورش/ در ستایش یکتاپرستی و دادگری

مفسرین بزرگی چون وَهب بن منبّه و محمد بن صائب کَلبی و یوسف بن موسی قطان تصریح کرده اند که ذوالقرنین همان سردار صالح تاریخ، کوروش کبیر است.

- عصر ایران؛ امید جهانشاهی- هفتم آبان را روزی می دانند که کوروش کبیر بابِل را فتح کرد و اهمیت این فتح در بشکوهی و عظمت این دولت/شهر است که امپراتوری دیرپای بابل بود.

او پیش از آن، هگمتانه و پارت و زرنگ و هرات و خوارزم و باختر و چند دولت/شهر دیگر را فتح کرده بود و با فتح بابِل، سرزمین بزرگی به نام ایران را بنیاد نهاد.

کوروش کبیر آیین و اعتقاد مناطقی که فتح می کرد را گرامی می داشت و حاکمان و خاندان آنها را قتل عام نمی کرد.

سه امپراتوری را ساقط کرد: ماد، لیدیا و بابل اما فرمانروایان آنها یعنی آستیاگ، کرزوس و نبونعید را نکشت، بلکه به تبعید فرستاد و البته ذلیل نکرد بلکه زندگی خوبی برایشان فراهم ساخت.

این رفتار در جهان باستان البته بی سابقه بود.

شیوهٔ رایج آن دوران این بود که قتل عام و غارت کنند و به اسارت ببرند و کوچ دهند و معابد ویران سازند.

مثل آنچه آشوری ها در فتح شوش کردند و بابلی ها در لشکرکشی های چندباره به منطقه سوریه و فلسطین امروزین و کوچاندن یهودیان و دیگران.

اما مرام کوروش چنین نبود.